Boodschappenmandje

Vanmorgen, op weg naar de bus, passeerde ik een jonge moeder die haar baby in een draagdoek tegen haar lichaam droeg. Met de serene glimlach, die je van schilderijen kent (de Mona Lisa) en die zo kenmerkend is voor jonge moeders, begroette ze mijn bewonderende blik voor haar kindje. De intimiteit van ouder en kind komt tot haar volste recht wanneer een kind zo wordt gedragen.
De laatste decennia zie je dat zelfs zeer jonge babies als een soort boodschappen in een mandje worden getransporteerd. En later in een wagentje met het gezichtje naar buiten en niet naar de volwassene achter de wagen gericht. Ongezellig, zowel voor kindje als verzorger. Maar ook de bakfiets heeft haar intrede gemaakt in het doelmatig transport van het nakroost; buitengewoon efficiënt. Ik zag ook een keer een wagen met wel 10 kinderen erin, op handige manier in elkaar gepast; een "kinderopvang" aan de wandel.
Maar ook moeders die maar lopen te bellen. Ik zag een keer een bellende moeder, al kakelend, ongetwijfeld van het grootste belang, en haar peutertje erachteraan, ook met een handje aan haar oor en pratend. Het moet toch niet gekker worden.
Zie ik liever zo'n ouderwetse moeder met alle aandacht voor het kindje.