Kan dat in een democratie

 Gisteren liep ik naar huis vanaf Lunetten, via het park Amelisweerd, u weet misschien nog wel, dat aaneengesloten bosgebied, dat zo nodig doorsneden moest worden door een snelweg; mensen lieten zich ketenen aan de oude bomen in een poging deze destructie te voorkomen. Tijdens mijn wandeling stak ik die snelweg ook over; vier of vijf banen vol auto's van de stad Utrecht af en zes volle banen met auto's richting stad via de rondweg. Telkens als ik deze drukke snelweg passeer voel ik die rare vergelijking met aderen die in een tumor lopen; deze waanzinnige vervoersstromen leiden tot destructie; voeden onze kapitalistische maatschappij en worden door deze maatschappij gevoed. Doordat we de aarde steeds efficiënter exploreren - misschien beter omschreven als uitzuigen en we noemen dat economie - zal dit proces steeds maar toenemen. Hoe lang nog? Ik liep, een dag na de warmste 3e dinsdag in september ooit te peinzen over hoe ver het nog moet komen met de klimaatverandering voordat de mensheid (ooit?) collectief het roer omgooit en de economie met verstand laat afkoelen en het misbruik van de aardse schatten aan banden legt.
De nieuwe "baas" van Europa, mevrouw von der Leyen geeft een goed signaal af: "de reductie van de CO2 emissie in 2030 zal 55% moeten zijn"; de ambities voor NL zijn zelfs CO2 neutraal in 2050. Ik krijg niet de indruk dat de urgentie van de problemen erg zijn doorgedrongen bij de individuele mens als ik die krankzinnige verkeersstromen aanschouw; ook in huishoudens zie ik weinig gebeuren om de energiebehoefte aan banden te leggen. Kortom, voorlopig zie ik op basis van vrijwilligheid en verstand helemaal niets veranderen, hooguit nog verder de verkeerde richting op.
En mocht de urgentie nog veel hoger worden door toenemende natuurkrachten als droogte, hitte, stormen en daardoor voedselgebrek en "vluchtelingen"stromen, dan zal de democratie niet in staat zijn om de zaak te keren. Alleen een Chinese aanpak zal misschien nog soelaas bieden als het niet al te laat is. Ik hoop zo verschrikkelijk dat ik ongelijk krijg!! Mijn hart bloedt als ik dit overdenk.