 |
| Marjorie even aan de telefoon |
Later dan ik had afgesproken, om 10.30 kwam ik aan bij Marjorie. Ze deed de deur voor me open en daar stond ze weer; was lang geleden dat ik haar hier had gezien; ruim 2 maanden had zij in het ziekenhuis gelegen. Ik was dan ook blij dat ik haar hier weer kon ontmoeten; een emotioneel weerzien, ook voor haar. Natuurlijk spraken we intensief over het proces dat ze heeft door moeten maken en over alle medische behandelingen die ze heeft moeten ondergaan; het was nogal wat. En dan nu een nieuwe start.
Voordat ze in het ziekenhuis was opgenomen, in de tijd dat ze thuis was en in behandeling ben ik regelmatig op bezoek geweest en hebben we wat afgepraat; nooit waren we uitgepraat en ook nu spraken we over veel dingen en over de toekomst, over boeken.
Ik speelde wat op de piano, onder andere "Auf dem Wasser zu singen" dat prachtige lied van Schubert met haar bijzondere tekst. Ik vertelde haar dat Roos zo getroffen was door de laatste, indringende regels van het lied en eigenlijk in de meeste uitvoeringen de juiste expressie mist. Ben het geheel met Roos eens ook al is de tekst hier en daar voor mij mysterieus.
Hugo zou om een uur of 19 weer thuis zijn; ik ging er om half zes weer van tussen en ging lopend terug naar huis; twee uur lopen, heb ik ook echt iedere dag nodig even een flink stuk lopen. Even snel eten en toen direct door naar Roos waar ik om 22 uur de sleutel in het slot deed. We hebben nog gezellig een wijntje gedronken en bijgepraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten