Canteloube opgedragen aan Aat

Maria Christina kerk in Den Dolder

 We gingen gisteravond na het bezoek van Hugo en Marjorie naar een concert van "de Vrienden van het Lied", deze keer in de Maria Christina kerk in buurgemeente Den Dolder. Het was vlakbij het station, dus voor ons wel heel makkelijk bereikbaar. We waren vroeg en liepen nog wat daar in de buurt. We kwamen Huub, de partner van de voorzitter van onze afdeling nog tegen; hij stond op de pianist, Maurice te wachten die de plek van het optreden niet zo 1,2,3 kon vinden. 
Toen we terug kwamen stond de deur van de kerk open en konden we naar binnen. De zaal was helemaal ingericht volgens de Corona regels; stoelen op afstand van elkaar; beetje vreemd maar eigenlijk wel helemaal OK want de grote ruimte leende zich uitstekend voor een uitvoering van muziek. Op een laag podium stond een vleugel te schitteren. Wij zochten goede zitplaatsen uit en wachtten af.
Keurig op de afgesproken tijd kwamen Maurice en Henriëtte op en nam Maurice allereerst het woord. Hij was emotioneel en zo te merken zwaar onder de indruk van dat hij nog maar kort geleden had vernomen dat de voorzitter van onze vereniging was overleden. Er ging een schok door het publiek; Aat was al veel langer ziek maar tot voor kort geleden nog duidelijk manifest en de trekker van "de Vrienden". Roos en ik waren dan ook sterk onder de indruk. Desondanks ging het concert op de normale wijze door zij het dat Maurice het , volkomen terecht opdroeg aan Aat K. die zo veel voor de muziek in het algemeen maar zeker voor het lied in het bijzonder heeft betekend. Niet alleen de vereniging maar ook het inmiddels gerenommeerd Liedfestival Zeist zijn dankzij zijn nimmer aflatende energie op gang gebleven resp. gekomen. We zullen hem node missen.
Het concert was prachtig; het begon met enkele liederen uit de "Chants d'Auvergne" van Canteloube; vond ik imposant; voor het eerst hoorde ik deze liederen met pianobegeleiding, grappig genoeg wel de originele toonzetting van de componist. Natuurlijk speelde Maurice zoals je dat van de leerling en onofficiële opvolger van Rudolf Jansen kunt verwachten; voortreffelijk en vol overgave. De heldere sopraan van Henriëtte kwam mede dankzij de akoestiek van het kerkgebouw heel goed tot haar recht. 
Daarna en zonder pauze werden liederen van Ravel, Bernstein en Barber ten gehore gebracht. Ondanks het wat bedrukte gevoel hebben we van het concert genoten en waren met trein en bus snel weer thuis op de flat waar we een wijntje dronken en van de verslavende macadamia noten genoten.