04 september 2020

De eenzame wandelaar

De heide staat in bloei op het Hulshorster Zand

 Vanmorgen eerst naar de markt voor de nodige inkopen bij marktslager Ultee, aardappelhandelaar John en voor volkorenmeel bij de Veenendaalse Reformkraam. Bij Theo had ik een emmer vers geplukte spinazie opgehaald en die heb ik gekookt, fijn gehakt en verder toebereid met een scheutje room en wat maizena. Smaakte geweldig! Nog wat etenswaren opgeborgen in de vriezer en toen in de hoeven, op naar Harderwijk en verder met bus 104 naar Leuvenum, halte de Zwarte Boer voor m'n favoriete wandeling langs de Leuvenumse beek en over het Hulshorster zand. Ik nam de trein van 14.00 uur zodat ik na de wandeling na de spits van 18.30 door kon naar Roos.

Het was vrijwel verlaten over de hele etappe die ik zo langzamerhand ken als m'n broekzak. Wel kwam ik een boswachter van Natuurmonumenten tegen bij de Leuvenumse beek. Kon ik eindelijk aan deze organisatie kwijt hoe geweldig ik het vond dat deze beek weer meanderde en ondiep was gemaakt zodat het water minder snel werd afgevoerd. Mijn compliment werd duidelijk op prijs gesteld. Het was zulk heerlijk wandelweer maar kennelijk voor zeer weinigen aanleiding om dit fraaie gebied door te trekken; ik kwam letterlijk niemand tegen tot de weg naar Nunspeet. Ik voelde me zo ontzettend bevoorrecht dat ik het genoegen van het wandelen ken dat ik dat ook moest melden aan zoon Martijn in het verre Indonesië; de heide stond in bloei, de zon scheen, het was niet heet of koud maar precies de ideale wandeltemperatuur. Ik probeerde de trein van 18.45 te halen, maar dat lukte me niet, maar een half uurtje rust kon ik wel gebruiken. Door naar Roos waar ik ontvangen werd met een lekkere bieten/haring salade; biet uit eigen tuin! 

Geen opmerkingen: