Eigenlijk kijk ik maar zelden op mijn Facebook account en dan nog niet eens op messenger; e-mail en WhatsApp zijn eigenlijk wel voldoende voor de broodnodige communicatie. Maar nu zag ik dat er een paar berichtjes waren op messenger van mij onbekende afzenders. Dat bleken twee verzoeken te zijn om informatie omtrent voorouders; genealogisch onderzoek dus. Eén van de verzoeken was zelfs uit Australië.
En dan duik je weer in die enorme lijst met namen uit een steeds grijzer wordend verleden en realiseer je je dat al die genetische informatie die je in je draagt van overal en nergens komt. Uit Friesland, de Veluwe maar ook uit Zeeland en waar niet vandaan. Plaatsjes waarvan je nog nooit hebt gehoord en die waarschijnlijk ook niet meer bestaan. Roos en ik hebben zitten puzzelen om te onderzoeken waar familielijnen in elkaar overgaan en wie de gezamenlijke stamvader/moeder is. En als je dat gevonden hebt krijg je toch een zeker gevoel van triomf. In mijn eentje red ik dat niet meer helaas; ik merk dat met het ouder worden mijn verstand minder en minder wordt. Heb ik in mijn dertiger jaren de ingewikkeldste processen kunnen begrijpen en bedenken daar kan ik nu in die genealogische bomen gewoon het bos niet meer vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten