Van Hardenberg naar Ommen

Foto genomen door een alleraardigste meneer uit de wereldplaats Rheeze

Met dit mooie weer en de vasthoudendheid die ik op sommige momenten kan hebben schiet het wel hard op met dat Pieterpad?! Ik had mij voorgenomen om het voor mijn zeventigste verjaardag nog een keer te lopen en met de etappe van vandaag zit ik vrijwel op de helft, d.w.z. op de etappe Sleen - Coevorden na heb ik dan het eerste boekje "uit". Van Vorden naar Maastricht is volgens mij langer dan Pieterburen - Vorden. We gaan het zien.
Ik stelde Roos voor om de stoptrein van half elf te nemen zodat we door de half zeven grens van de avondspits heen de trein in Ommen konden nemen. Zo rond kwart over twaalf waren we in Hardenberg; daar woont Janneke, de wandelvriendin van Roos, feitelijk degene die mij op het idee bracht om het Pieterpad in haar geheel te gaan lopen. We gingen bij haar langs, maar ze bleek helaas niet thuis te zijn.
Al snel hadden we met behulp van de GPS de track van het pad gevonden en waren we op weg. Het was al snel warm genoeg voor de korte broek en met een paar melkfles witte benen liep ik naast Roos; zij heeft het niet zo snel te warm, maar trok toch maar wel de maillot uit die ze onder de lange broek droeg.
Ook dit was een fraaie etappe. We kwamen door het piepkleine plaatsje Rheeze alwaar we door een alleraardigste meneer op de foto werden gezet; gezellige prater. We hadden het over de pracht van Rheeze en over de jacht; hij was een actief jager en had in zijn jonge jaren in Drenthe zelfs nog op korhoen gejaagd. Dat waren nog eens tijden.
We liepen door de bossen en door het dal van de Vecht. Zo tegen half zeven kwamen we bij station Ommen. Dit was de tweede forse etappe met die van gisteren; m'n conditie is gelukkig weer op peil. Na die maandenlange hoofdpijn van een half jaar geleden en het daarmee samenhangend conditieverlies is/lijkt gelukkig achter de rug.
Ik had mij ooit voorgenomen om een keer in het restaurantje in het voormalige station te gaan eten. En dat hebben we gedaan. 'sAvonds kon ik m'n ogen met geen mogelijkheid open houden en desondanks nog een whisky en een glaasje wijn gedronken. En vervolgens ongelooflijk vast geslapen. Na zo'n zomerse wandeldag slaap je zo diep!