Paustovskij en Peter Sloterdijk

Enkele jaren geleden heb ik geprobeerd om iets van Peter Sloterdijk, een geroemd Duits filosoof - dit ondanks zijn typisch NLse achternaam - te lezen: "Het kristalpaleis". Na enkele pagina's reeds moest ik het vanwege een overstelpend aantal mij onbekende woorden, beter gezegd neologismen, van mij werpen; onleesbaar!
Na het mij door Roos onder de neus geschoven boek: "Begin van een onbekend tijdperk", handelend over de eerste jaren na de Oktober revolutie van 1917 in Rusland van de pen van Konstantin Paustovski ben ik verder gaan grasduinen naar deze geweldige schrijver. Zo heb ik nu via de bieb het boek: "De gouden roos" ter hand genomen en daar kwam ik op pagina 123 zinnen tegen die mij zo sterk aan het onleesbare boek van Sloterdijk deden denken. Ik citeer:
Bij proza kan één onbegrijpelijk woord vor de lezer de meest voorbeeldige opbouw verstoren.
Het behoeft geen betoog dat de literatuur slechts bestaat bij de gratie van de begrijpelijkheid. Aan literatuur die onbegrijpelijk, duister of opzettelijk ctyptisch is, heeft alleen de auteur wat en hebben de mensen niets.
Einde citaat
Ik zou Peter Sloterdijk willen adviseren om een voorbeeld aan Paustovskij te nemen als hij tenminste begrepen wil worden door een wat breder publiek.