Een wandelaar van de HoVo cursus

Even de jaarringen tellen van deze enorme Douglas spar

Bij het eerste college van de HoVo cursus stedenbouw hadden we al contact tijdens de koffie; misschien al die eerste keer en anders de keer daarop hebben we samen een stuk langs de Kromme Rijn gewandeld en merkten we al snel dat we een groot aantal interesses deelden, vooral de liefde voor de natuur; we rijden beiden geen auto en we kijken graag naar vogels en wandelen graag. En je weet hoe dat gaat; als de cursus is afgelopen dan maak je misschien een afspraak om nog eens samen aan de wandel te gaan, maar dat verwatert. Maar niet bij Jan, want afgelopen week kreeg ik een mailtje met de vraag of ik vandaag zin had om samen een wandeling te maken. Ik belde Jan terug en de afspraak was snel gemaakt. Op mijn voorstel wandelden we van Baarn naar de Hollandsche Radingh.
Het was prachtig voorjaarsweer. Al in de trein begonnen we met elkaar te praten en dat zou pas ophouden toen we op station Utrecht Overvecht afscheid namen. We spraken over de politiek, over de natuur, over muziek en vooral Jan over het milieu. Daar waar we voor een belangrijk deel parallelle gedachten hebben is Jan veel meer maatschappelijk betrokken en steekt ook de handen uit de mouwen. Met name omtrent de verkeersaspecten heeft hij inzicht en kennis vanuit zijn jarenlange betrokkenheid en legt dat neer in notities die hij bij de politiek en andere partijen onder de aandacht brengt. Ik heb daar groot respect voor.
Helemaal opgetogen kwam ik thuis; was een fijne dag geweest die inhoudelijk van grote waarde was voor mij en naar ik hoop voor Jan ook. We hebben in ieder geval afgesproken dat we nog eens samen de benen gaan strekken waarbij Jan er geen bezwaar tegen heeft en zelfs voorstelde om een traject van het Pieterpad mee te lopen. Leuk!