Met Luuk van Schoonloo naar Chris Moorman

Luuk, poserend voor de
WhatsApp chat met Peter C.

Ruim twee jaar geleden heb ik met Luuk de etappe van Ommen naar Nijverdal gelopen waarbij ik hem door een domme interpretatiefout tot blarenstoe heb opgejaagd. Desalniettemin heb ik niet geaarzeld om hem te vragen voor de etappe in "zijn achtertuin" - hij is woonachtig in Sleen - omdat hij het wel "humor" vond dat ik verkeerd had gelopen.
Het is een hele rit naar Emmen, maar met het boek van Paustovskij en in het zonnetje vloog de tijd. In Emmen bus 21 genomen naar Sleen waar ik met Luuk had afgesproken. Maar al wie er op de afgesproken halte stond, geen Luuk. Maar één halte verder wel; met een bruine kop van de Curaçaose (hoe schrijf je dat, iets voor het nationaal dictee!) zon stond hij op de halte, natuurlijk te kletsen met de andere wachtenden. Leuk om elkaar weer te zien. We besloten om gewoon in Schoonloo te beginnen en na een 20 kilometer de bus op te zoeken om vervolgens naar restaurant Moorman te gaan voor een biertje bij "Chris".
Tijdens onze kennismaking, enkele jaren geleden tijdens een groepsreis in Nieuw Zeeland had Luuk het altijd over "Moorman" in de wereldstad Erm, voor de duidelijkheid, een gehucht in Drenthe in de buurt van Sleen. Ik was er al eens geweest en had bij die gelegenheid kennis gemaakt met Chris Moorman en we waren zelfs FaceBook vrienden geworden. De afspraak voor vandaag om daar een biertje te gaan doen was ook per FaceBook gecommuniceerd.

Ik wou dat ik deze berk zou kunnen
schilderen. Zo mooi met de fijne takjes tegen
de blauwe achtergrond

Vanaf Schoonloo hebben we vrijwel aan een stuk door met elkaar lopen "ouwehoer'n" op z'n Drents. Luuk had nogal wat meegemaakt sinds hij terug was van Curacao; ook zijn belevenissen aldaar kwamen aan de orde. Ondertussen liepen we een schitterende etappe van het Pieterpad; die Drenthse etappes zijn echt de moeite waard! Vennetjes, gemengd bos, heidevelden; voor Luuk natuurlijk bekend terrein, voor mij genieten!
Ook nog een monument aangedaan, opgericht ter nagedachtenis van de vliegers die tijdens WO II hier in het bos waren neergeschoten en omgekomen.
Aangekomen in NoordSleen hadden we het wel gehad; 23 kilometer en we konden door naar de provinciale weg te lopen precies de bus halen. Luuk had een handige "App" op zijn smartphone waarmee hij precies kon zien bij welke halte de bus was op dat moment. Daarop vertrouwend liepen we vanaf ons rustbankje echt pas enkele seconden voordat de bus de hoek om kwam naar de halte. Niet veel later waren we bij "Moorman". Lekkere Brugse Zotte uit de tap voor mij en een Heineken voor Luuk. Toen Chris kwam hebben we een maaltijd besteld. En dat was weer ouderwets wat ik me voorstel van een restaurant; geen flauwekul met vloeibare stikstof of andere "sterren-onzin"; nee, gebakken kalfslever met gebakken ui en spek, aardappelen en groenten. Ik heb gesmuld. We namen afscheid na een gezellige dag en spraken af om ook de etappe van Sleen/Erm naar Coevorden  samen te gaan lopen.

De info lezend over het monument.