Repair café in de duinen

Reparatie in de duinen

Vandaag had ik met Huib afgesproken om lekker te gaan wandelen in de duinen; dat was er door alle gereis van twee kanten niet van gekomen. Mijn voorstel was om naar de duinen te gaan; Huib vindt dat geen straf ook al is het - zo werd mij duidelijk - feitelijk zijn achtertuin. Hij had mij een gpx-track gestuurd die aangaf hoe ik vanuit het station Den Haag CS naar een afgesproken plaats, een bankje in het Haagse bos moest lopen. Ik dacht die track op mijn GPS geladen te hebben maar wellicht heb ik hem wel gedownload maar vergeten naar de GPS te copiëren, in ieder geval moest ik Huib even bellen om door te geven dat ik hem niet zou kunnen vinden op de afgesproken plaats. "Nou", zei Huib, "loop gewoon het Haagse bos in, dan zien we elkaar wel op de kruising met de Laan van Alkemade, die vierbaansweg". Daar aangekomen zag ik Huib even verderop staan en ik zwaaide naar hem. Hij aarzelde duidelijk om terug te zwaaien; ik had verzuimd hem op de hoogte te stellen van mijn metamorfose; hij herkende me dan ook niet. Na een ongepaste opmerking van mijn kant zetten we de wandeling voort; het is wonderlijk hoe goed je Den Haag kunt verlaten vanaf het CS door het groen; we waren vlot in Meijendel. De nachtegalen gingen toch tekeer; we hebben er deze dag tientallen horen zingen, waarvan eentje zelfs gewoon hoog in een boom, maar die moest ook wel minstens 5 buren op afstand zingen; het barstte van de nachtegalen; fantastisch om te horen.
Huib en ik kwamen zo te spreken over onze passies; groot woord, maar als je goed bij jezelf te rade gaat realiseert men zich in het algemeen toch wel wat je passie feitelijk is; meestal niet je werk hoewel dat wel vaak wordt gesuggereerd. Voor Huib was het toch vooral het technische, het achterhalen van waarom iets het niet doet. En deze passie kan hij ontzettend goed botvieren in het repair café, waarvan hij er inmiddels al meer dan vijf heeft mee helpen opzetten. Dat deed mij eraan denken dat ik hem had gevraagd om eens te kijken waarom mijn GPS een bepaalde functie vertikte te vervullen. Nou, dat was een hele uitdaging voor Huib. Middenin de duinen, met een miezerig regentje slaagde hij er binnen vijf minuten in om het probleem niet alleen te achterhalen, maar het direct ook op te lossen! Bravo.
We liepen naar de bus; Huib wist gelukkig hoe laat deze bus ging; slechts 1 keer per uur en dan is het fijn als je precies weet hoe laat dat is. Echter, hij had de tijd bekeken voor een halte die verderop lag en de bus was vanwege de zondag enkele minuten te vroeg: helaas pindakaas, gemist dus, zodat we maar even een kopje koffie zijn gaan drinken in een theehuis even verderop. Om 20.00 uur was ik thuis; was een gezellige dag.