Een feest van grote karekieten

Ook in Struga zijn ze gek op beelden van heren,
net als vorig jaar in Skopje

Het zou vandaag wat minder weer worden; viel 'smorgens eigenlijk wel mee. Had ik twee dagen geleden, - toen ik op de uitkijk stond om te zien of ons advies aan medetoeristen om de bus naar St Naum te nemen werd opgevolgd - gezien dat er om half negen een bus naar Ohrid kwam, daar hebben we die bus vandaag maar eens genomen om vervolgens door te reizen naar Struga. Struga is de plaats waar het meer van Ohrid, dat van alle kanten gevoed wordt door bronnen en beekjes, zijn overtollig water loost. Een forse stroom water perst zich door een vrij nauwe doorgang en volgt kolkend een kanaal door de stad. Waar het verder naar toe gaat vroegen wij ons af, want overal zie je bergen. Misschien verdwijnt het wel onder de grond; het is hier allemaal karst wat de klok slaat.

Hier stroomt het water weer weg uit het meer van Ohrid

Aan de kant van het kanaal hebben we koffie gedronken en vervolgens zijn we langs het meer gaan wandelen. Struga zelf trok ons niet echt, maar de uitgebreide rietvelden langs het meer des te meer. Echt het habitat van de grote karekiet zoals we al eerder bij Ohrid hadden gezien. Het was hier en daar gewoon een geweldig kabaal; ze zongen met velen tegelijk hun onmuzikaal krassend lied. Vrolijk zaten ze hoog op de rietstengels, ons het volle zicht tonend op hun opgewonden kuifjes en fraaie lichte borst; prachtvogels. Ook zagen we een balkankwikstaart en een stel puttertjes.

Rietvelden; habitat van de grote
karakiet, die kabaalmaker

Bij een klein restaurantje hebben we lekker geroosterd vlees met groenten gegeten en op advies van de dame aldaar doorgelopen naar het dorpje Kalista, verderop met de oudste kerk van Macedonië. Het was gebouwd in de rots, langwerpig byzantijnse ruimte met een nis en wat zijnissen min of meer in kruisvorm en had een paar oude iconen; het kerkje was van onder tot boven beschilderd; het stamde uit de 14e eeuw.
Op de terugweg kregen we de "beloofde" regenbui op ons test. We zochten de bus op en voor we het wisten waren we weer in Ohrid. Ik kon door het raam van de bus zien dat er gelukkig nog grote stukken ongerepte rietvelden waren tussen Struga en Ohrid. We hadden vandaag gezien dat er veel werd vernield van deze natuur voor de vooruitgang: terrassen, hotels e.d.