Een man met een zeis

Het meer van Ohrid van bovenaf gezien na de stevige klim
vanuit Peshtani

Gisteren, na een gerieflijke vlucht met het ons inmiddels ook zo vertrouwde Arke/TUI consortium arriveerden we in Ohrid en in hotel Belvédère. Vanmorgen stonden we weer bijtijds op om na het ontbijt de bus te nemen naar Peshtani; we wilden een stevige wandeling maken over de hoogvlakten met de vlinders. Eerst koffie gedronken bij het tentje op het centrale pleintje. De baas en zijn vrouw waren kleine, nog groene vijgjes aan het verwerken. Vorig jaar hadden we in dit restaurantje bij het ontbijt een felgroen, zoet snoeperijtje gekregen; we vermoedden dat zij dat nu aan het bereiden waren. De communicatie faalde toen ik dat probeerde te vragen maar de baas zei in gemengd Duits en Macedonisch: "Morgen zladco", we waren benieuwd en gingen op weg. Eerst fors klimmen naar de hoogvlakte en het pad naar Elshani gevonden. Doorgelopen naar Elshani; onderweg groetten we een man die daar liep met een zeis over zijn schouder: "doberdan", wisselden we uit en hij legde vriendschappelijk een hand op mijn schouder. Vond ik een ontzettend fijn gebaar van onderling begrijpen.

In Elshani kwamen we langs de negotie van Anita; er zat een heel gezelschap landgenoten die een werkreis maakten om iconen met heiligen na te schilderen. Zij deden dat o.a. uit spirituele overwegingen. Even kort nog leuk gesproken over de wandelmogelijkheden hier in Macedonië.

Wij liepen door en waren weer verrast door de natuurlijke schoonheid van het Galicica park; talloze vlindersoorten, prachtig landschap met de heuvels en bergen op de achtergrond. In het veld liep een herder met een kudde schapen; we zwaaiden naar elkaar en liepen verder. Even verderop stonden we even stil; ik hoorde een vreemd geluid achter ons, leek of er iemand aan kwam fietsen en ik draaide me om; kroop er razendsnel een enorme slang over het pad, wel zo dik als een binnenband van een fiets en zeker anderhalve meter lang; prachtig om te zien, maar hij was snel verdwenen in het struweel.

Het meertje met de kikkers, de salamanders
en de libelles

Vervolgens kwamen we bij het meertje met de salamanders dat we inmiddels kenden van de bezoeken van eerdere jaren. Met onze Swarovski's hebben we zeker een half uur zitten genieten van de libelles, de kikkers en de waterbloemen; we zagen een kokkerd van een roofzuchtige libelle. Zo'n kijker opent veel perspectief merken wij.

Doorgelopen en besloten om door te gaan naar Ohrid. Viel niet mee, maar we hebben het gehaald en heerlijk gegeten bij het restaurantje met origineel Macedonische gerechten; gesmuld. Nog even door Ohrid voor een ijsje en om wat geld te wisselen en toen heel mazzelig met de bus van half zeven terug naar het hotel. We waren volledig uitgevloerd. Nog even de was gedaan en in slaap gestort.