Ik liep gistern al om 6.45 op straat |
Vanmorgen werd ik dan ook met zonsopkomst om 4.30 uitgeslapen wakker. Thee gezet, ontbeten en in "Zonen van Mars" van Livius gelezen. Maar zo tegen zessen bedacht ik mij dat ik wel weer even klassieke muziek wilde beluisteren; groompie in bed geïnstalleerd. Sinds ik die WiFi extender in gebruik heb genomen kan ik in bed ook prima internetten. Youtube gestart en daar kwam een heel advies menu van Youtube (lees Google). Bovenaan stond een quintet van Mozart; geen wonder want sinds ik ben begonnen aan dat boek van onze Maassluisenaar over de grote Amadeus heb ik vooral zijn muziek beluisterd en daar houdt Google rekening mee.
Tot voor kort had ik het niet zo op Mozart; associeerde hem toch vooral met zijn wat (ik durf het nauwelijks op te schrijven; ik schaam me een beetje) afgezaagde loopjes. Natuurlijk had ik beter moeten weten want in grote bewondering heb ik de motieven uit zijn Grande Partita en vooral zijn Requiem altijd beluisterd; voor dat Requiem ben ik jaren geleden zelfs lid geworden van het Zeister koor zodat ik het mee kon zingen. Maar nu, om 6.20 uur, terwijl ik dit schrijf lig ik met stille bewondering naar zijn vijfde vioolquintet (K 593) te luisteren; subtiel en zo harmonisch. Net als de grote Johann Sebastian is de veel te jong gestorven Mozart een grootheid in de polyfonie; die muzikale lijnen dwars door elkaar heen, elkaar complementerend, buitelend, sprankelend, vaak emotionerend. En nu quintet nr 5 is afgelopen start Youtube uit zichzelf, na een gepaste pauze quintet nr 4 KV 516 in G klein; wat doet die moderne techniek in combinatie met dat klassieke talent me toch genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten