Een doos zeep op zolder

De hier getoonde foto heb ik onlangs gemaakt bij mijn bezoek aan het museum van Gijn in Dordrecht; een bijzonder museum waarvan het mij verbaasde dat ik het niet kende. Peter wel, hij wist dat Simon van Gijn, degene die het huis en inventaris bij zijn verscheiden ter beschikking had gesteld van de gemeenschap, een reiziger en verzamelaar was geweest. Het ging om een vormalig woonhuis uit de laatste helft van de 19e eeuw. Simon had zo'n vijftig jaar lang gereisd en verzameld. Reeds als jongeman had hij met zijn ouders gereisd en later met zijn echtgenote en vrienden.
Hij was directeur van een bank en was in bijzonder goede doen; reizen was in die tijd voorbehouden aan de rijke élite; geen sprake van algemeen toeristisch gedrag zoals tegenwoordig gebruikelijk is.
Ik was vooral onder de indruk van de inrichting van het huis; weelderig als de ruimten in het voormalig koninklijk paleis het Loo; de familie leefde inderdaad als vorsten zo rijk waren zij. Personeel alom en een uitbundige inrichting.
In een van de keukenkasten zag ik een pak Sunlightzeep zoals hier getoond op de bovenstaande foto. Bij mij kwam een wonderlijke herinnering naar boven. Op zolder in de Josephus Jittastraat waar ik met mijn ouders heb gewoond in mijn jeugdjaren hadden we een kartonnen doos vol met dergelijke pakken Sunlight zeep; die waren nog van voor de oorlog. En daar zit 'm nu het vervelende van het verhaal. Mijn grootvader had meerdere dozen van deze zeep en had daar bepaald niet van uitgedeeld tijdens de oorlog, zo ging het verhaal. De doos met oude zeep vormde daardoor een zekere smet op het familieverleden, althans op het gedrag van mijn door mij zo geliefde grootvader.
Misschien staat deze oude doos met verbrokkelde, uitgedroogde zeep nog wel steeds achter het door mij en mijn vader getimmerde beschot op de zolder aldaar, rijp voor het museum ha ha.