Inkopen doen bij Theo

Is het geen pracht!

Het is volop voorjaarsoogsttijd bij Theo in de moestuin. Eerlijk gezegd had ik daar al op Lesbos op lopen spinsen. Vorig jaar had ik slechts één keer van die verrukkelijke spinazie kunnen eten omdat ik uit een soort valse bescheidenheid niet meer had durven vragen dan een enkele portie. Nou, dit jaar gaan we dat anders doen want Theo wil het best verkopen; hij heeft mij zelfs gevraagd wat ik het liefst uit de tuin zou willen eten. En daar hoort naast spinazie ook zeker die stevige sla bij! Vandaag twee kroppen aangeschaft en er bij thuiskomst direct eentje van soldaat gemaakt: plukken, goed wassen, uitknijpen en dan de slasaus plus een paar gekookte eieren erdoorheen. Ik houd van wat de kids vroeger "kindertjessla" noemden, dat is sla met een stevige portie saus eroverheen. De saus die ik altijd maakte bestond uit vijf ingrediënten: yoghurt, mayonaise, paprikapoeder, Worchestersauce en zout; vandaag had ik kwark in plaats van yoghurt. Ik wil m'n vriezers goed aanspreken om ruimte te maken voor de groenten die eraan komen.
Ook kocht ik wat raapsteeltjes; die stonden er goed bij en ze moeten niet al te gek groot worden.
Theo had 3 kilo spinazie voor me. Die heb ik vanavond aan de lopende band gewassen, gekookt, fijn gesneden en ingevroren c.q. een portie met smaak opgegeten met een gesudderd varkenslapje (procureur, overheerlijk) en gekookte nieuwe aardappels; nou ja, echt nieuw zijn ze niet meer; ze staan er al van voor onze Kreta vakantie. Nu zit ik een beetje bij te komen van alle drukte van de afgelopen weken; lekker zo op m'n eigen bank, PC'tje op schoot en bloggie schrijvend in m'n vertrouwde omgeving; ook wel weer eens leuk. En toegegeven, ik heb de muziek wel een beetje gemist; heb slechts heel even geluisterd naar een kennelijk overbekend stuk van een zekere Simeon ten Holt; hield het niet erg lang uit: afgrijselijk, in mijn oren geheel zonder kwaliteit of muzikaliteit, maar kennelijk wel heel populair - want degene die het mij adviseerde tijdens de vakantie was er erg van onder de indruk -, zoals meestal met populaire moderne kunst zoals Jeff Coons en consorten.
Zit nu ontzettend te genieten van een prachtige uitvoering van het Clarinetconcert van Mozart met het zo ontroerende Adagio. Het was een van de laatste werken van Mozart; hij stierf kort na de eerste uitvoering; dat te weten maakt het Adagio nog indringender vind ik.
En een fijne serie pianoconcerten van Mozart, met Arthur Rubinstein achter de vleugel.