Sjatobrianne

Hier bij Ohrid in de buurt is een bronnetje met een kerkje; we hebben het op eigen gezag San Isidro genoemd, maar of het echt zo heet is de vraag. We wilden het vandaag in ieder geval weer eens op gaan zoeken. We hadden de afgelopen twee dagen zo veel geklommen dat we er allebei een "derdedags gevoel" van over hadden gehouden, zo'n gevoel dat je benen niet meer echt willen. Maar daarom niet getreurd, gewoon rustig aan doen. En zo vertrokken we pas rond een uur of 11 voor een wandeling vanuit het hotel. De ons bekende opgang gezocht en daar ging het weer stevig omhoog. Rustig aan want als gezegd, onze benen hadden het wel een beetje gehad. Maar dat werd al beter.
We herkenden sommige delen van de wandeling; we komen hier uiteindelijk al voor de derde keer. Roos herkende het plekje waar we de vorige keer kennis hebben gemaakt met Stephan, de gepensioneerde postbode van het dorp. Roos dacht wel te weten hoe we moesten lopen en ze had gelijk. Uiteindelijk kwamen we bij het kerkje en de bron.

Het bronnetje bij de kapel

Lekker even gezeten en wat geluncht van wat we nog over hadden van het maal van gisteren in Peshtani. Op een bankje van de zon genoten. Er zaten ongelooflijk veel blauwe vlindertjes die maar rondfladderden en op de grond samenschoolden.
We liepen verder en zagen een ons onbekend pad. Aan een toevallig juist op dat moment passerende geitenhoeder vroegen we waar dat pad naar toe liep: "naar Ohrid". Daar wilden we wel naar toe. Het was het hoge pad boven het dal van de beek waar we net overheen waren gestoken. Schitterend uitzicht over het meer en langzaam maar zeker daalden we af naar Ohrid waarbij we nog bijna struikelden over een grote schildpad. Het werd al kouder en we trokken maar wat warmers aan. We kwamen uit bij de "marinehaven" en liepen langs de boulevard. Het waaide stevig en het water sloeg over de kade. Bij de rietkraag hoorden we het keiharde geluid van de grote karekiet en die liet zich niet alleen horen maar ook zien met z'n lichte borst.

Grote karekiet, geweldige kabaalmaker

We liepen verder naar Ohrid, we waren op zoek naar een gezellig restaurantje, het begon te regenen en
we zijn ergens naar binnen gevlucht in een tent ons wel wat leek; bleek net als ons hotel Belvédère te heten en was ook precies zo ingericht met oude instrumenten. Dit was het restaurant van de eigenaar van ons hotel en daar wilde ik graag een keer eten. De spijskaart was ook de zelfde, we herkenden het aan de wijze waarop chateaubriand was geschreven; het eten was prima; we namen een gevarieerde visschotel met mossels als roeiboten zo groot. Kwamen vast uit Yerseke want Macedonië ligt niet aan zee.
We zijn vervolgens met de bus naar het hotel gegaan, nog wat zitten zonnen op het balkon en wat gelezen, bridge gestudeerd en gecomploeterd. Makkelijk hoor om m'n groompie bij me te hebben. Ik heb zelfs een boek besteld bij de bibliotheek hier vanuit Sveti Stephan, het plaatsje waar ons hotel staat, vlakbij Ohrid. Hotel Belvedere (www.hotelbelvedere.com.mk), een aanradertje voor wie van de natuur houdt. Het hotel zit in het aanbod van Arke.
Foto afkomstig van deze site.