Minas met de blonde krullen

Hier loopt de kleine Minas in z'n eentje
door de hoofdsraat van Sougia

De eerste ochtend hier in Sougia zaten we koffie te drinken toen een klein jongetje, jaar of drie, vier bij ons kwam staan en in het Grieks wat kwam babbelen. Helemaal zonder moeder of ander toezicht liep hij daar op het terras. Hij was niet opdringerig of lastig, maar je voelt je er toch wat ongemakkelijk bij. De man van het terras nam hem bij de hand, sprak hem toe en het ventje liep weer verder door het dorp. De meneer van het terras sprak er met enige lichte verontwaardiging over dat het kereltje hier zonder toezicht of controle maar langs de straat zwierf.
De volgende dag zagen we het ventje weer; rustig op een trap zittend en wat pratend met volwassenen die een auto aan het afladen waren; niemand die het vreemd vond. Ik had wel een foto van hem willen nemen. Ik zag hem op het strand met een klein kindje dat met moeder aan het spelen was; hij was heel lief met het kindje, hielp het met het zonnehoedje als het kind het op de grond gooide; heel lief en behulpzaam ondanks zijn nog zo jeugdige leeftijd.
Vanmorgen zag ik hem weer lopen en had ik gelukkig mijn fototoestel bij me; ik maakte een foto. Moet je in NL doen, dan krijg je direct een verontwaardigde, verontruste moeder aan de deur die wil weten wat je met die foto wilt doen. Ook hier zei ik op wat verontschuldigende manier tegen de man van het terras waar we nu zaten dat ik het zo bijzonder vond dat zo'n klein kind hier rond kon lopen. Ach, zei de meneer van het terras, er zal hier niets gebeuren, alleen het verkeer is natuurlijk een gevaarlijk punt. "Ach", dacht ik, "welk verkeer", het is hier zo ontzettend rustig in Sougia met die ene weg door het dorpje. Hij vertelde mij ook dat het kereltje Minas heet. Minas met de blonde krullen zou hij ongetwijfeld in Homerus' tijd genoemd worden.