Diac

Het Diacin Utrecht

Lekker uitgeslapen; ik was behoorlijk moe van een dag wandelen, gisteren met vriend Dick in het prachtige Zuid Limburg en misschien zelfs nog wel van de Pilatesles van woensdagavond bij Debbie. En dan slaap je toch wel heel erg lekker. Roos verwend met een heerlijk ontbijt met verse jus d'oranges en twee gekookte eitjes en natuurlijk de overheerlijke Oudemans thee van de theewinkel "de Pelikaan" in Zutphen.
Het vrijdagse ritueel: naar de markt; eerst bij John aardappelen en uien en vervolgens bij "die rooie" sinaasappelen en groenten, bij "de sristelijke vriend" volkoren meel en biologische bloem; een lekker cabecoutje bij de rijk gesorteerde kaaskraam van "de ringetjes" en tot slot noten bij "Apollo". Roos ging vast vooruit om koffie te zetten en ik reed even later op de fiets, voorzichtig manoeuvrerend, extra tas achterop, naar Roos. Vlakbij haar huis stonden drie mensen van mijn leeftijd of misschien iets jonger ernstig met elkaar te praten; licht verontwaardigde gezichtsuitdrukking. "Gaat vast over de gezondheid, althans de ongezondheid", dacht ik. Het lijkt wel of dat zo langzamerhand nog het enige onderwerp is waarover mensen op middelbare en oudere leeftijd kunnen praten. Dat was me al eerder opgevallen. Dus zette ik m'n oren wijd open en ja hoor, in het voorbijgaan hoorde ik slechts één woord: "Diac", oftewel het Diaconesseziekenhuis. En ik kon er niks aan doen, maar ik schoot toch in de lach; hikkend van het lachen kwam ik bij Roos aan met al m'n boodschappen. Ik was haar een verklaring schuldig. En daarna lekker aan de koffie.
Nog even de 7e 3-stemmige Invention van Bach geprobeerd; daar sprak "Maarten" over in een van zijn boeken; toch wel weer fijn om even piano te spelen.