Die arme Odysseus

Het water sloeg over de kade in Skala Kaloni, zo hard waaide het

Weer heerlijk geslapen in Skala Sikaminia in het plezierige familiehotel van Paris en zijn familie. Zijn moeder en zoon doen het ontbijt. Wij zaten met z’n drietjes genoeglijk de boterhammen met jam en honing weg te knagen en natuurlijk een gekookt eitje terwijl moeder luidruchtig een telefoongesprek voerde. Dat duurde maar en ik had nog trek in een kop koffie. Het telefoongesprek werd zonder dralen afgebroken en ik kreeg mijn Griekse kop koffie; best lekker. Alles weer inpakken en daar gingen we weer op weg naar Skala Kaloni. Het regende af en toe pijpenstelen en het waaide vooral keihard; ik begrijp nu veel beter hoezeer Odysseus moet hebben geleden bij zijn schipbreuk.

Langs de kustweg hadden we gisteren allemaal zwemvesten zien liggen; die bleken van vluchtelingen te zijn. Volgens Jan liepen er vrijwel dagelijks groepen vluchtelingen over de weg op weg naar Athene en dan verder naar het westen. En ja hoor, onderweg zagen we tot onze verbazing een groepje ontheemde mensen lopen; onmiskenbaar vluchtelingen. Toch wel gek als je daar zo direct mee geconfronteerd wordt.

Ab had nog een navrant verhaal over een gezin van vluchtelingen waar uiteindelijk het cultuurverschil met het moederland - de vader was niet meer de fysieke, dus slaande baas in huis - er toe leidde dat het gezin finaal uiteen viel in het net nieuwe vaderland, ondanks dat zij waren genaturaliseerd en redelijk NLs spraken; de ouders hadden beiden werk. Triest verhaal.

Welkom in Agiasos

Maar wij gingen door naar Skala Kaloni via een vogelexcursie bij de zoutpannen en de beek. Het waaide vreselijk en af en toe ferme regen. Er zat niet veel, maar ik vond het zeker de moeite waard. Flamingo’s, zwarte ibissen, oeverlopertjes, witte reigers, casarca’s, grutto’s, verschillende steltlopers en een zwarte ooievaar. We hebben in de vogelhut, beschut voor regen en wind langdurig van het uitzicht genoten. Ik was zeer onder de indruk van mijn Swarovski. Vanuit de auto een grauwe gors vol in zicht al zingend vond ik het hoogtepunt; vergeet ik nu niet meer.

Door naar Skala Kaloni en lekker gegeten. in de haven spatte het water hoog op tegen de pier. En toen naar de volgende verblijfplaats, Agiasos in het zuid-westen van het eiland. Prachtige rit door bosgebieden; een goed begaanbare weg.

Eenmaal aangekomen in het plaatsje was het nog een hele toer om de slaapplek te vinden, maar dankzij de bijzonder vriendelijke inzet van verschillende mensen uit het dorp kwam er al snel een dame die ons hielp. Prima onderkomen in een soort monnikscel met douche en toilet en vooral met prima verwarming en een bruikbare douche.

‘sAvonds met enige moeite een leuke plek gevonden om een hap(je) te gaan eten. We hebben alledrie het gevoel dat we minder moeten gaan eten; je eet hier toch wel snel veel te veel. Morgen maar wat matigen en flink aan de wandel.