De molen in Katzbrui

Vijf oudere mannen zaten genoeglijk te eten in het
halfduister. Had iets weg van "de aardappeleters"

Weer lekker ontbeten bij het leuke onderkomen hier in Attenhausen, die Kirschenfee. Na de onweersbui van afgelopen nacht was het bepaald nog niet droog. Onze gastheer beschikte over uitstekende internetvoorzieningen, een ethernet verbinding over het stroomnet. Had vriend Dick mij wel eens over de mogelijkheden hiervan geïnformeerd daar kon ik er nu gebruik van maken. En aangezien het toch nog regende kon ik de dag beginnen met internetten.
Omtrent mijn hypothese over het ontstaan van het leven had ik vanuit de wetenschappelijke wereld een positief bericht ontvangen; voor mij alle reden om de hypothese eens grondig uit te werken in een engelse versie en daar heb ik de regentijd voor gebruikt; het vloog uit m'n vingers. Mag ook wel als je er tien jaar over hebt nagedacht nietwaar?

Niet helemaal scherp maar de foto spreekt voor zichzelf

De vriendelijke gastheer bracht ons met de auto naar het begin van onze wandeling nadat de regen om 11.00 uur minder was geworden. Weeronline beloofde eigenlijk een redelijk droge dag en die kwam ook. Het was misschien wat koud en winderig, maar we hadden er weinig last van. Zo tegen lunchtijd kwamen we aan bij de molen in Katzbrui, werkelijk een plek tussen niets en nergens; rustiek, aan een watertje (nogal logisch voor een watermolen) en er brandde licht. We gingen binnen in de heerlijk warme gelagkamer waar een vijftal behoorlijk bejaarde mannen genoeglijk zat te eten. Er heerste een heel bijzonder sfeertje; geen radio of ander geluid dan dat van etende en zachtjes converserende mensen.
Ondanks dat we de laatste week veel te veel hebben gegeten en onze gastheer van de Kirschenfee een avondmaal voor ons zou verzorgen hebben we heerlijk geluncht; Roos nam een wildgoulash en ik een forel uit eigen vijver, toebereid op de manier van de molenaarsvrouw, dus gebakken en met amandelen. We hebben zitten smullen; Beiers biertje erbij en het leven was weer helemaal waard om geleefd te worden; wat hadden we het weer naar ons zin.

Mooie kerkje op de route

De molen stamt uit 1661 en is voor het laatst uitgebreid in 1866 en verder nauwelijks gemoderniseerd, afgezien van elektrische verlichting. Een warme Kaminofen in de hoek, houten tafels die de sporen dragen van honderden keren geschrobt zijn. We vonden het fantastisch om daar te zijn en hadden er niet verbaasd van staan te kijken als Franz Schubert bij ons had aangeschoven.
Toen voor het eerst op de beroemde Wiesengänger route van de Allgau. Inderdaad, weilanden, vaak links en rechts van het pad; leuke dorpjes onderweg, maar toch betrekkelijk weinig afwisseling, tenzij je gek op Friesland bent.
Na precies 20 kilometer waren we weer terug in Attenhausen en even later zaten we aan de Klösen van de hand van onze gastheer. We hebben er met smaak van gegeten. Een biertje gaat onze heerlijke dag besluiten. En nu om 19.00 uur van deze dag breekt zelfs de zon door! Morgen belooft weer een prachtige dag te worden net als gisteren.