01 november 2014

Appels schillen in de zon

Wat een zomerse eerste novemberdag. Allerheiligen, de eerste november had vandaag een zomers' aspect; de hele dag volop zon. Eigenlijk een dag om te gaan wandelen, maar soms heb ik gewoon zin om eens iets anders te doen en zo fietste ik vandaag in onze ommelanden om eens te kijken of ik nog ergens goudreinetten voor de appelmoes kon scoren.
Het was echt warm onderweg en ik heb mijn jas dan ook uitgedaan; was volstrekt overbodig. Ik kreeg van Roos een SMS dat het bij haar in de stad Utrecht zelfs 20 graden was! voorwaar een zomerse temperatuur.
In de buurt van Westbroek stond een grote kist met goudreinetten te koop. Veel kleintjes en ze zagen er nogal mottig uit. Kan mij niks schelen maar de eigenaar zei dat het de laatste waren en dat ik mee mocht nemen wat ik wilde; ik hoefde er niets voor te betalen. Ik heb toch wat kleingeld achter gelaten, want hoe ze er ook uitzien, ze zijn altijd prima voor de appelmoes. Door gefietst naar Maartensdijk en naar boerderij Boom en Bosch om zuivel in te slaan. Uitvoerig gesproken met boer Dirk over wat er zoal speelt in de buurt en over landbouwaangelegenheden.
Thuis gekomen heb ik me in de tuinstoel geïnstalleerd, lekker in de zon en heb ik een groot deel van de goudreinetten geschild en er appelmoes van gekookt; een hele pan vol. Er staat nog een grote zak ongeschilde appeltjes voor Roos.
Verder heb ik mij onledig gehouden met het lezen van een boek dat ik afgelopen dagen voor een luttel bedrag heb gekocht bij de WVT, het boek Sybil over het proces van genezing van een psychiatrisch patiënt met een meervoudige persoonlijkheid. Het raakte me zodanig dat ik halverwege ben overgestapt en verder gegaan aan het einde van het boek. Het deed me sterk denken aan wat dat arme meisje van Nulde heeft mee moeten maken. Het arme kind waarvan ik me nog herinner dat ze had gezegd: "ik ben niet stout". Het gaat me door m'n hart als ik daaraan denk.

Geen opmerkingen: