Een club van collectionisten

De NEV in vergadering bijeen

Het was vanmorgen al prachtig weer; echt weer om in de natuur te gaan werken en eigenlijk had ik dat ook moeten doen want de werkgroep Kwadijkse Vlot ruimt riet op de tweede zaterdag van de maand. Echter, ook de NEV vergaderde vandaag en doet dat ook op de tweede zaterdag. En zo zat ik vrijwel de hele dag binnen in luisterstand voor heel interessante lezingen over de stand van zaken m.b.t. het samenvoegen van de collecties van verschillende instituten bij Naturalis en de overdracht van de NEV bibliotheek naar Naturalis. Maar natuurlijk ook inhoudelijke lezingen over insecten.
Een heel bijzondere lezing betrof de "ouderdom" van een bepaalde klasse van insecten, de langpootmuggen. Allereerst al het feit dat je op basis van vleugeltekening van fossielen van tientallen miljoenen, ja u leest het goed, miljoenen jaren oude fossielen kunt classificeren, kunt uitmaken welke (onder)soort het betreft. En dan het uiteenrafelen, het benoemen, kortom het eindeloos nadenken over hoe de evolutie heeft plaatsgevonden. Ik snapte weinig van het verhaal waarin ik zeker vijf mij onbekende woorden vernam, maar was getroffen door het aanschouwen van dit zuiver onderzoekswerk, zonder die bijsmaak van "nieuw middel tegen kanker" of andere zogenaamde maatschappelijke relevantie. Zo zat de wetenschap er "mijn tijd" helemaal bij; zuiver wetenschappelijk onderzoek; kom daar tegenwoordig nog maar eens om.
We kregen ook een kijkje in de nieuwe samengevoegde collectie, bestaande uit 85.000 "laden", opgetast in enorme rijen kasten, gesorteerd en beschikbaar voor wetenschappelijk onderzoek. Om daar orde in te brengen en te houden is voor iemand met mijn karakter een nachtmerrie. Dat gold ook voor de overdracht van de NEV bibliotheek, met 5000 dozen met elk 0,5 meter leesvoer, uiteenlopend van tijdschriften tot antieke handboeken, verzameld in de bijna 200 jaar die de vereniging bestaat. Het is de op 1 na meest uitgebreide entomologische bibliotheek ter wereld. Maar 2,5 kilometer op papier opgeslagen informatie; dat duizelt mij! Ik dacht alleen maar: "hoe ruim je dat op", maar blij van zin ging men er mee aan de slag; fantastisch.
Overigens ontstaat mede hierdoor en de samenvoeging van meerdere bibliotheken van natuurhistorische waarde een hoeveelheid materiaal dat inmiddels 100 kilometer beslaat en dat terwijl er 30 kilometer aan doublures is "gedeselecteerd", een ander woord voor "dubbelen eruit halen" in bibliotheektermen. Dat is overigens de enige vorm van ordening die ik privé graag hanteer en noem het dan opruimen of beter gezegd, wegdoen. Maar goed dat niet iedereen zo'n karakter heeft als ik.
Na afloop gezellig geborreld en met deze en gene staan praten over conservering van voedsel voor de larven door zijdebijen en biologische landbouw.
En vervolgens naar het volgende programmaonderdeel voor vandaag: "Het Zwanenmeer", het onovertroffen ballet van Tsjaikovski. Allemachtig, wat heb ik er weer van genoten met die lieve Roos die voor kaarten had gezorgd. Die muziek raakt me zo diep en de emotiën die in het natuurlijk weer volstrekt irreële verhaal spelen vormen met de muziek zo'n eenheid dat ik voortdurend een brok in m'n keel kreeg en zelfs af en toe de tranen moest bedwingen: rare ouwe emotionele vent. Het is een virtuoos ballet, maar het is toch vooral de muziek die me zo diep raakt merkte ik; een schitterend, zij het vluchtig kunstwerk, inmiddels alweer 135 jaar oud.
Gek om dan weer in de overvolle metro, de Intercity naar Utrecht en de laatste trein naar Bilthoven naar huis te fietsen. We hebben er nog maar een wijntje op genomen en heerlijk geslapen.