Zwanenzang en dans in Leeuwarden

Igor in zwanenhouding

Vandaag zijn Roos en ik naar een recital geweest van Vrienden van het Lied in Leeuwarden. Igor Bogaert, bariton en zijn begeleider Jan Willem Nelleke aan de piano verzorgden een programma met Schwanengesang van Schubert, de serenade uit Liederen en dansen van de dood van Moussorgski en verder liederen van Ibert, Barber, Hahn en Fauré. En, hou je vast, een wereldpremière van een lied, gecomponeerd door de pianist zelve, een heuse Nelleke dus. Het waren deels liederen die iets te maken hadden met zwanen; leuk en verrassend thema.
'sMorgens had ik de cyclus van Moussorgski beluisterd via Youtube; prachtige indringende liederen waar een zware mannenstem zo goed in tot zijn recht komt; echt Russisch.
Om 12.00 uur met de trein naar Leeuwarden. Roos had via een aanbieding 2 supplementkaartjes 1e klas gekocht zodat we heel relaxed konden reizen; voor mij ouderwets plezierig want in mijn werkzaam leven reisde ik altijd 1e klas. Eenmaal aangekomen in Leeuwarden konden we het niet zo heel gemakkelijk bereiken; we kwamen nipt om 14.56 bij het adres, enigszins verregend. Ik was verkouden maar tijdens het concert had ik gelukkig geen neiging tot hoesten.
Eerst 7 liederen van Schwanengesang; deze heb ik vroeger voor een deel ook met Roos uitgevoerd waarbij zij natuurlijk zong en ik haar op de piano begeleidde. Heerlijk om die muziek weer te horen; als vanzelf deden mijn vingers mee met de begeleiding.
En vervolgens de serenade van Moussorgski; Igor, hij heeft natuurlijk zijn naam mee leek geknipt voor deze muziek; dynamisch en bewogen bracht hij het lied ten uitvoer.
Vervolgens twee Don Quichotte liederen van Ibert. Tijdens de pauze zagen we eigenlijk pas hoe goed het concert werd bezocht. Had Aat Klompenhouwer, voorzitter van de VvhL aangegeven dat sommige regionale concerten door wel erg weinig mensen werden bezocht dan was daar in Leeuwarden geen sprake van. Roos en ik konden op vrijwel de laatste plaatsen gaan zitten omdat we zo laat binnen kwamen; de prachtige grote kamer en suite met vleugel was geheel gevuld met muisstil publiek. Na een kopje koffie ging het programma verder met opnieuw Schwanengesang. Onwillekeurig moest ik aan vorige week zaterdag denken toen Roos en ik naar het Zwanenmeer van Tsjaikovski waren wezen kijken en luisteren, het prachtige ballet met een bewerking van choreograaf von Dantzig. Allemaal behoorlijk zwanig de laatste tijd, nu ook al in de muziek.
Terwijl ik zat te luisteren probeerde ik de tekst te volgen via het programma en realiseerde me dat ik dit antieke Duits eigenlijk niet echt begreep. Zelfs ons lievelingslied: "Aufenthalt" heb ik tekstueel nooit begrepen. Ik haalde de sfeer van een lied vrijwel geheel uit de begeleidingsmuziek en dat klopte eigenlijk vrijwel altijd met de tekst; dat kenmerkt die fantastische liedcomponisten als Schubert, Schumann en Mozart waar wij destijds veel van hebben gedaan. Maar dit ter zijde.
Ik genoot opnieuw van de Schubert liederen maar ook van Barber, Fauré en Hahn met drie liederen over le Cygne, de zwaan.

Roos in gesprek met Jan Willem Nelleke

En toen de wereldpremière van het lied: "Ik heb de zwaan benijd", van de hand van Jan Willem Nelleke. Mooie pianistische inleiding, golvende muziek, duidelijk een zwaan die op het water dobbert. Igor haalde er zelfs een woordenboek bij om dit dobberen te illustreren met feitelijkheid. Hij zong het lied uit en ging fladderend als een weinig sierlijke zwaan de deur uit. De muziek liet toen enkele maten Tsjaikovski uit het Zwanenmeer horen. Ik moest verschrikkelijk lachen om dit komisch einde van een toch wel ernstig programma. Moussorgski's lied was nogal zwaarmoedig en dat zelfde geldt natuurlijk voor de laatste liederen als "Die Doppelgänger" van Schuberts' Schwanengesang. Geestig.
Na het applaus kwam als toegift "Die Taubenpost", het lied uit Schwanengesang dat was overgeslagen. Daarmee was de cyclus toch compleet.
Na afloop een gezellige nazit met borrel en heerlijke quiches. We hebben uitvoerig gesproken met zanger en begeleider. Igor was zelfs bereid om voor de foto nogmaals te poseren in zijn "elegante" zwanenhouding. Ook spraken we nog met de organisatoren over de grote opkomst hier in Leeuwarden.
Tevreden liepen we naar het station; waren we eerst van plan om in de stad nog een hapje te gaan eten daar hebben we uiteindelijk van afgezien vanwege de heerlijk quiches die we achter de kiesjes hadden. Waren we toch nog een beetje bijtijds thuis. Ik snotterde ontzettend en vond het ook wel best zo.