Werken in de Koogbraak

Voormalige doorbraak van de zuiderzee: de Koogbraak

Wat moet er toch zijn geploeterd in ons landje aan de zee. De Zuiderzee, nu een binnenmeer dat we het IJsselmeer noemen, was vroeger een geduchte tegenstander van ons landbewoners. Noord-Holland was een gatenkaas bestaande uit allemaal eilandjes waar de zee tussendoor spoelde met eb en vloed. Hoorn, Enkhuizen, Alkmaar lagen allemaal op eilandjes; de Rijp was een walvisvaardersplaats en er leefden haringvissers.
Eén van de restanten die je nog ziet van de strijd om de zee buiten het land te houden zijn natuurlijk de oude zeedijken rond het IJsselmeer en daarin de voormalige gaten, de restanten van zeedoorbraken; die worden nu nog een braak genoemd. Door de stroming van het doorgebroken water ontstonden diepe poelen; de nieuwe dijk werd daaromheen gelegd. Nu zijn deze braken vaak omgetoverd in mooie natuurterreinen, zo ook de Koogbraak waar Ab en ik vandaag hebben gewerkt; riet maaien en afvoeren om verschraling te bewerken en daarmee een bijzondere flora de kans gevend.

Eerste pauze

Voor mij betekende het weer om 5.00 uur opstaan; om 8.00 uur precies kwam ik bij Busstation Edam waar Ab al klaar stond met de aanhanger met maaier en daar gingen we door het noordhollands landschap. Ab wees mij de plaatsen waar hij botulisme slachtoffers onder de eenden had geruimd met collegae van het waterschap; het is warm en de doorstroming van het water is onvoldoende, ook heeft het lange tijd niet geregend. Dan ontstaat zuurstofloosheid in de prutlaag en daarme de omstandigheden voor de botulisme bacterie die onder zuurstofloze omstandigheden tot groei kan komen. De eenden eten organismen uit de prut en krijgen daarmee het akelige gif binnen en sterven.
Maar wij gingen er stevig tegenaan; rietrack op de maaier; de combinatie van Ab en machine deed meer dan 95% van het werk en ik hielp met het afhalen en opruimen van het riet van het rack. We schoten behoorlijk op; telkens ruim een uur aan het werk en dan een kwartiertje koek en zopie. Je zag het gemaaide stuk telkens groter worden. Ab wees mij enthousiast op het veenmos en koekoeksbloem die op de wat schralere gronden een kans krijgen. Duidelijk zag je het effect van enkele jaren maaien; daar is het riet dunner en veel lichter van kleur; het werk heeft zijn effect!

Ab helpt de natuur een handje en verspreidt wilde plantenzaden

Na afloop brachten we de maaier terug naar de werkschuur van SBB en kon ik mijn waterflesjes bijvullen. Ab moest toevallig in Utrecht zijn en was zo vriendelijk om me bij station Bilthoven af te zetten. Een vissie gescoord bij de nieuwe vishandel, bij Roos een kopje soep gegeten, thuis nog een bak sla gemaakt en weggewerkt.
Nog wat gelezen op bed en uiteraard in slaap gevallen. Om 21.30 werd ik verbaasd wakker; dacht dat het ochtend was; schemering en 21.30 pasten niet bij elkaar.
Volgende dag met een tevreden makende spierpijn opgestaan.

En toen waren we klaar en vertrokken we met een voldaan gevoel