Een hilarisch boek als het niet zo echt was wat er zich in afspeelt; deze keer van de hand of beter van de scherpe pen van "de vrouw van" Marcel Kurpershoek, de schrijver van "Het woeste Arabië". Het boek waar ik nu op doel is: "Achter Mekka" en geschreven door Betsy Udink. Zij beschrijft het leven dat zij moest lijden, of nee sorry, leiden in Saoedi Arabië, als vrouw van de tweede man van de NLse ambassade in Riad, hoofdstad van Saoedi Arabië.
Niet alleen de sociale context waarin je als vrouw een sterk gesegregeerd bestaan hebt om niet te zeggen een hondenleven hebt, maar ook nog eens als "vrouw van" niet van de ambassadeur zelf maar van de tweede man op de ambassade; nogmaals op abjecte wijze te worden neergezet door de "vrouw van" de ambassadeur zelf, maar dan binnen de eigen heel erg "vaderlandse" cultuur. De enige normale persoon die zij in het boek ontmoet is de echtgenote van onze voormalige minister-president Ruud Lubbers, inderdaad, dat was een leuk mens weet ik nog.
De schertsfiguren Goedebeurt, die stenciltjes met gedragsregels uitgeeft voor de ambassademensen en in de laatste hoofdstukken de heer Tuttelmans, de man die namens het ministerie van BZ komt controleren worden weergaloos beschreven. De benamingen lijken wel ontleend aan Marten Toonder, geweldig geestig als de rest van het boek niet zo troosteloos was.
Arme Betsy is toch vooral het gevoel dat ik van dit boek heb overgehouden.
Niet alleen de sociale context waarin je als vrouw een sterk gesegregeerd bestaan hebt om niet te zeggen een hondenleven hebt, maar ook nog eens als "vrouw van" niet van de ambassadeur zelf maar van de tweede man op de ambassade; nogmaals op abjecte wijze te worden neergezet door de "vrouw van" de ambassadeur zelf, maar dan binnen de eigen heel erg "vaderlandse" cultuur. De enige normale persoon die zij in het boek ontmoet is de echtgenote van onze voormalige minister-president Ruud Lubbers, inderdaad, dat was een leuk mens weet ik nog.
De schertsfiguren Goedebeurt, die stenciltjes met gedragsregels uitgeeft voor de ambassademensen en in de laatste hoofdstukken de heer Tuttelmans, de man die namens het ministerie van BZ komt controleren worden weergaloos beschreven. De benamingen lijken wel ontleend aan Marten Toonder, geweldig geestig als de rest van het boek niet zo troosteloos was.
Arme Betsy is toch vooral het gevoel dat ik van dit boek heb overgehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten