Een aantal jaren geleden, ik werkte nog bij OmniHis, d.w.z. ik was met langdurig ziekteverlof wegens zware overspanning, gebeurde het volgende. In het kader van de ziektebegeleiding had ik een gesprek met iemand van OmniHis. Daarna zou ik doorreizen naar Vaals, naar Dick waar Roos ook naar toe was gegaan. Namens de OmniHis organisatie kreeg ik een grote bos bloemen; goed bedoeld, maar wat moest ik ermee; de hele reis naar Maastricht en door naar Gulpen zat ik een beetje in m'n maag met die bloemen; ik heb ook helemaal niks met bloemen, die horen in de natuur vind ik en niet in huis in een vaas; ik vind het ook gewoon lastig in huis hoewel het wel erg vrolijk staat als ik zo af en toe een bos of een krans van mijn buurvrouw of van bezoek krijg; buurvrouw is helemaal gek op bloemen en af en toe mag ik daarvan meeprofiteren in "ruil" voor erwtensoep of andere winterkost. Neemt niet weg dat ik niet goed wist wat ik met die bos bloemen moest.
Maar eenmaal uitgestapt op busstation te Gulpen, waar ik uiteraard een frietje moest scoren vanwege de uitstekend kwaliteit aldaar, wist ik wat ik met de bloemen moest doen; ik gaf ze gewoon aan An die daar stond met een andere dame. Ik vertelde haar dat ik aan de wandel wilde en een beetje in m'n maag zat met die bos bloemen: "Mag ik ze aan u geven". Nou dat viel in goede aarde: "O, dat is leuk, wat zullen onze mannen jaloers zijn?!"
Ik kon met vrije handen aan de wandel gaan en ontmoette Dick en Roos ergens onderweg of op de flat, dat weet ik niet meer. Maar die bloemen kwamen goed terecht. Later heb ik er nog eens naar gevraagd aan An en ze wist het zich nog goed te herinneren: "we hebben gezegd dat we ze van een bewonderaar hadden gekregen", wist ze me te vertellen. Zal wel har har.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten