Weer naar Praag

On s favoriete restaurantje waar we alle drie de avonden
hebben gedineerd. Toppie!

Naar mijn gevoel was het zeker 20 jaar geleden dat ik in Praag was geweest. Toen vond ik het een prachtige stad met haar fraaie kerken en huizen, kastelen en theaters. De ornamenten, het glaswerk, ik was er destijds erg van onder de indruk. Wanneer ik later in Trier was, in mijn ogen een zekere afspiegeling van Praag, dan nam ik mij altijd voor om weer eens naar Praag te gaan en dat was er dan nu van gekomen. Bij Arke een "vier-daags" stadsbezoek geboekt. Was in de praktijk natuurlijk slechts 2 dagen want we vertrokken dinsdag pas eind van de middag en gingen vandaag alweer om twee uur vliegen. Maar twee dagen Praag is ook gewoon genoeg hoor; in 1 dag kun je het ook al zien.
Het was woensdag verschrikkelijk koud; Roos had dat gelukkig al op weeronline gezien en had op station Rotterdam CS nog snel een trui gekocht; ze had toch nog een gele trui nodig, dus dat kwam niet zo slecht uit. Die trui was hard nodig; het was koud maar wel droog en de stad was nog steeds prachtig maar het mooie deel, de oude binnenstad is piepklein. Voor  we het wisten hadden we alles al twee of drie keer gezien. Om de kou wat draaglijk te maken gingen we natuurlijk lekker ergens binnen koffie drinken en hebben we ook maar uitgebreid geluncht.

De bekende klok van Praag

Aan het eind van de middag brachten we een bezoekje aan het "gouden straatje", een openlucht museum met huisjes en inrichting uit de tijd van de middeleeuwen. Dat was wel heel fraai. Om weer wat op te warmen in het café van het museum een heerlijk glas wijn gedronken en toen terug gewandeld naar ons (uitstekend!) hotel.
Terug op de hotelkamer hebben we wat gelezen waarbij ik uiteraard vrijwel direct in slaap viel.
'sAvonds weer gegeten in het restaurantje aan de overkant van het hotel; was ons uitstekend bevallen en men serveerde daar onvervalste tsjechische kost; smaakte ons uitstekend.
De tweede dag zijn we via een andere route weer de binnenstad in gegaan. Het was gelukkig niet zo koud, maar echt aangenaam was het ook niet. Op het grote plein stond een dixielandbandje te spelen; echt de muziek waar mijn oude vader zo gek op was, maar ik ook! Ik kon er haast niet stil bij blijven staan en had best even met Roos willen gaan dansen; zalige muziek. We hebben de band goed beloond. Op naar het museum dat tot onze verbazing gesloten was.

Middeleeuwse werkplaats in het gouden straatje

Toen maar weer terug de stad in; lekker broodje braadworst voor mij; die platte boerenkost is zo aan mij besteed. Roos wist ons aan de hand van het kaartje door heel leuke, stille buurtjes van Praag te loodsen waarbij we eindigden in een gezellig tentje waar we wat gingen drinken en Roos een kop soep nam. Het stel allemaal niet zo veel voor, maar we hebben het zo naar ons zin, zo gezellig.
Weer terug in het gewoel  zag ik een parallel van de massa toeristen hier en in de badplaatsjes op de Canarias: men verveelt zich een ongeluk en loopt maar langs die winkeltjes waar men niets koopt. De leuke buurten laat men links liggen; iedereen loopt door het obligate centrum, dat overigens wat Praag betreft prachtig is, maar zelfs nu in maart al erg druk met toeristen. In de zomer moet het hier afgrijselijk druk zijn.
We wachten maar weer 20 jaar voordat we weer naar Praag gaan.

De dixielandband in Praag. Ontzettend leuke muziek

Roos in het gouden straatje

Een specifiek Praagse zoete versnapering. Een Praagse meneer
sprak me erop aan dat hij het zo leuk vond dat ik die als
toerist ook wilde proberen.