Een boottocht in Waddinxveen?!

Ik dank julie allen voor deze fantastische dag

Het zou een gedenkwaardige dag worden, maar daarvan was ik mij bij aanvang niet bewust. Roos had een afspraak met kennissen gemaakt ergens op de Veluwe; de precieze plaats wist ik niet meer, maar we moesten over Amersfoort en Barneveld wist ik nog van een vorige keer. Maar, aldus Roos was er geduvel met de trein en daarom moesten we over Utrecht: "dan gaan we zeker via Ede Wageningen", opperde ik, hetgeen Roos beaamde. Maar eenmaal op Utrecht CS aangeland kwam de aap uit de mouw: "we gaan helemaal niet naar onze vrienden, maar het wordt een verrassing". Ik was wat beduusd, wat had dat nou te betekenen. We gingen met de trein naar den Haag, maar in Gouda stapten we uit, want we moesten naar perron 11 volgens Roos. Daar vertrekt de trein naar Alphen: "dan hadden we beter de trein naar Leiden kunnen nemen, want die stopt in Alphen", gaf ik nog een wijze les, "wat gaan we in hemelsnaam in Alphen doen?" Roos: "er zijn nog stations voor Alphen". Ja inderdaad, van die spannende plaatsen als Boskoop, waar ik vorige week nog met Huib was en natuurlijk Waddinxveen: "we gaan toch geen boottocht maken, daar ben ik niet op gekleed hoor", sprak ik angstig. Wie gaat er nou naar Waddinxveen of station Waddinxveen Noord? Een nieuwe aap kwam uit de mouw: "we gaan helemaal niet verder met de trein, we moeten in Gouda zijn". Murw geworden liet ik mij gewillig door Gouda voeren: "straks komen we Joke en Pieter nog tegen, wat moeten die wel denken"; we liepen langs de markt en ik keek rond of ik Pieter en Joke zag, we liepen naar de molen: "toch geen cursus brood bakken" zei of dacht ik. Dat was het gelukkig niet; ik snapte er inmiddels niets meer van want we waren in een achteraf plek gearriveerd waar ik wel eens door het park van Gouda had gewandeld. We daalden een trapje af langs een venster waar ik naar binnen keek en daar stonden bordjes op tafel met kloddertjes verf erop, precies zoals ik die afgelopen donderdag bij Joke ..... dacht ik nog ... en wie stonden daar? eerst zag ik Pieter en meteen daarop Hugo, Joke, Esther. Peter en zelfs Arja met haar hoog zwangere buik. Ik was stomverbaasd en helemaal van de leg; hadden ze iets voor me georganiseerd met z'n allen, een bijeenkomst waarbij we onder leiding van een andere Peter onderricht zouden krijgen in het aquarelleren. Onderweg had ik nog geestig bedoeld aan Roos gesuggereerd of we geen cursus aquarelleren zouden gaan doen; hoe profetisch was die opmerking geweest.
Koffie, taart, broodjes en vooral gezelligheid, ik voelde me wel zo ontzettend blij dat ze dit voor me hadden gedaan. Het was vooruitlopend op mijn verjaardag, des te leuker. Arja krijgt omstreeks die tijd haar babietje en dat is niet te combineren met een familiedag.
Het was wel zo ontzettend gezellig en naar bleek had ik mijn geringe aanleg voor tekenen en schilderen gelukkig toch niet doorgegeven want de kinderen schilderden allen beter dan hun oude vader. Ook de aangewaaide kinderen zoals ik de schoonkinderen vroeger benoemde konden het prima en niet te vergeten Roos. Begeleider Peter was mild over mijn wrochtsel maar Hugo benoemde de als struik bedoelde groene vlek op de voorgrond direct als een gecamoufleerde bison, kostelijk.
Na afloop nog een fotosessie buiten (zie foto) en daarna nog bij Joke en Pieter thuis een stuk quiche van Hugo en soep van Joke genuttigd en daarna ging weer ieder zijns weegs. Het is, terwijl ik dit schrijf twee dagen later en ik zit er nog van na te genieten, ook merkte ik dat het me veel heeft gedaan toen ik het verhaal vertelde; ik raakte er helemaal van geëmotioneerd. Dankjewel kids en Roos; knap van jullie dat je er niets van hebt laten merken terwijl ik zo kort daarvoor bij jullie was. Het was voor mij een volkomen verrassing; erg leuk!