Hoezo dramatisch?

Bloemen na afloop van het ceoncert. Foto van Roos

Robert K., coördinator van de afdeling Utrecht van de Vereniging Vrienden van het Lied had ons opmerkzaam gemaakt op het recital van hedenmiddag in Zeist. De sopraan Francis van Broekhuizen met aan de piano Femke de Graaf verzorgden een programma met o.a. liederen van Moessorgski. Het thema van deze middag was "de dood". Voor de pauze vier liederen van genoemde Moessorgski. Francis leidde de liederen ondanks het zware thema luchtig in. Ze vertelde dat Moessorgski van een vriend het verzoek had gekregen om een cyclus van 8 gedichten te toonzetten. Ze kon zich zo voorstellen dat de twee heren bijeen waren met een ferme fles wodka en zich over de gedichten en muziek bogen. Eerlijk gezegd kende ik Moessorgski slechts van zijn Schilderijententoonstelling en van een portret van hem, geschilderd door Ilya Repin; daarop is duidelijk dat Moessorgski maar al te graag een glaasje lustte. Wat de cyclus betreft was het, aldus Francis, niet verder gekomen dan vier liederen omdat de heren knallende ruzie kregen. Neemt niet weg dat dit viertal werkelijk schitterend is!

Ilya Repins' portret van Moessorgski

Het eerste lied gaat over een moeder met een zuigeling; de dood zegt tegen de moeder dat hij het kind beter kan wiegen. De wanhoop van de moeder klinkt geweldig goed door in het lied dat natuurlijk eindigt met de dood van het kindje. Het tweede lied gaat over een jonge vrouw die de dood als haar minnaar treft; hij voert haar als minnespel naar de hemel. Het derde, bijzonder fraai getoonzette lied gaat over een zwerver in het winderige bos die een dans doet met de dood en uiteindelijk met een opvliegende zwerm vogels naar de hemel stijgt in het nakend zonlicht. En tenslotte de doden op een slagveld met de dood als veldheer die hen dagelijks zal herdenken al stampend op hun botten. Kortom een wat luguber thema maar prachtig getoonzet. En door de zeer zorgvuldig geaccentueerde vertolking bijna letterlijk te verstaan!

Na de pauze volgden liederen van Tsjaikovski en vervolgens een Engels programma met liederen van Finzi, Britten, Quilter en Gwyn Williams. Telkens op geestige wijze ingeleid door de zangeres die de zelfspot niet uit de weg ging.

De dames "in burger" voor de Fazioli

Roos had me tevoren al gezegd dat Francis zo'n humorvolle performance geeft; ik zat af en toe onbedaarlijk te lachen; is me nog nooit gebeurd bij een recital. Na afloop heb ik Francis aangeschoten en haar gezegd dat ze niet alleen een dramatische sopraan is maar ook een geestige sopraan. De dames waren graag bereid om na afloop van het concert bij de prachtige Fazioli vleugel van 2.78m te poseren, zij het niet in de fraaie lange jurken die ze bij de uitvoering droegen, maar "in burger". En voor de goede verstaanders: ook ik ben een '19e-eeuwer', en ik ben er trots op. Het was een fantastische middag. Bedankt!