Op de etappe van Genemuiden naar Vollenhove kwam ik langs een straat met een merkwaardige naam: Poepershoek. Daar heb ik m'n camera altijd voor bij me want dit zijn van die gebeurtenissen die een Bloggie kunnen sieren, waarvan acte.
Een passerende leeftijdsgenoot merkte op: "grappige naam hè", waarop ik antwoordde:"maar dat betekent vast iets anders dan ik denk". En inderdaad, hij stapte van zijn fiets en vertelde hoe deze straat aan zijn naam kwam. St Jansklooster ligt in de buurt van Giethoorn, bekend van alle water rondom dit dorp. En dat is veroorzaakt door de vervening. En dat vervenen betekende veel werk en daar kwamen ook buitenlandse, met name Duitse arbeiders op af, net als de hannekemaaiers als het gras gemaaid moest worden voor de wintervoorraad. En Duitsers werden poepers genoemd, niet als scheldwoord, maar zo heetten ze in die tijd in deze streek. En ze woonden in deze hoek, vandaar de Poepershoek! Leuke anecdote, toch?
 |
| Op het schapendijkje met aalscholvers en beurtschippers |
Was helemaal een aardige etappe. Hij begon bij de pont van Genemuiden, aan de overkant waar ik met bus 71 kwam vanuit Zwolle. Nat gras op de dijk en daar kunnen zelfs goed ingevette wandelschoenen niet tegen, dus de hele dag natte voeten merkte ik na afloop. Geen probleem hoor, daar krijg ik geen blaren meer van, hooguit stinkvoeten. Er stonden ook schapen waardoor ik moest uitkijken dat ik niet uitgleed in de drek; ze hadden een groene vlek op hun kont, de dektijd. Ik keek al met argusogen of ik de ram niet zag; onlangs las ik nog dat een oudere man was aangevallen en omdersteboven was gegooid door zo'n beest. En ja hoor, daar stond hij met een tuigje om met een grote groene stift zodat hij tijdens zijn reproductiewerk een stempel kon achterlaten: een professionele naaier dacht ik bij mezelf. Hij verroerde geen vin toen ik hem rakelings passeerde.
 |
| Professionele naaier met tuigje om |
Het trok helemaal open en ik heb vrijwel de hele ochtend en vroege middag met wisselende bewolking gewandeld en op het eind zelfs in de zon. Uiteindelijk kwam ik aan in Vollenhove; van de hele wandeling kon ik mij na 25 jaar niets meer herinneren behalve de aankomst bij de palingrokerij. Ik heb met grote moeite de verleiding weerstaan om een dikke paling te kopen. Ik probeer tenslotte toch om wat af te vallen. Afgezien van een doos met 10 kakelverse eitjes heb ik onderweg niets gekocht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten