 |
| Het oude slootje met de schrijverkens |
De etappe van Elburg naar Kampen liep ik voor het eerst in 1986 met vriend Dick; een schitterende etappe door boerenland, langs de Zwartendijk voor Kampen en uiteindelijk het stadje in. Nu, bijna 30 jaar later vond ik het een bijzonder onaantrekkelijke route met vooral drukke asfaltwegen en veel auto's. In de tussen liggende jaren had ik de etappe ook al minstens twee keer gelopen en had hem steeds onaantrekkelijker zien worden; een snelweg bij Kampen, het nieuwe spoor bij Kampen, allemaal verprutsingen van die prachtige Zwartendijk, een oude zeedijk met veel Braken erin die inmiddels waren omgetoverd in fraaie natuurgebiedjes; die waren er gelukkig nog steeds en nog steeds fraai! Ook werden er onderweg peren aangeboden, van die ouderwetse zoete zachte peren die je direct moet eten omdat ze snel voos worden; een flinke zak vol voor 50 eurocent; smullen dus.
In mijn oude boekje van het Zuiderzeepad had ik een aantekening gemaakt bij een slootje waarin in 1986 het
schrijvertje voorkwam, dat kleine waterinsectje dat zo rusteloos op het oppervlak van het water beweegt. Het kan slechts bestaan in schoon water vanwege de oppervlaktespanning. En wat schetst mijn vreugde: het slootje was er nog in haar volle glorie; ecologisch waterbeheer en de schrijverkens, zo fraai bezongen door Guido Gezelle, zij schreven nog steeds de eeuwige name gods zoals Guido dat zo roerend schreef in zijn gedichtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten