Ed Thigpen

Een onverwacht leuk bij-effect van mijn bezoeken aan het Bimhuis zijn de oude herinneringen aan de jazz concerten uit de zestiger jaren die ik met mijn vader bijwoonde. Oscar Peterson was de grote favoriet van "die ouwe" en terecht. Bij de concerten die ik mocht bijwonen werd hij begeleid door Ray Brown op bas en Ed Thigpen op drums. Als ik terugreken was Ed toen ongeveer 30 jaar oud, zo oud als heden mijn zoon Hugo.
Nu heb ik wat zitten googelen op die naam Ed Thigpen en zie dan foto's van een oudere heer, niet erg charmant, terwijl ik hem kan herinneren als een bijzondere elegante donkere man. De belangrijkste indruk die hij bij mij heeft achter gelaten was naast zijn elegantie een buitengewoon subtiel einde van een jazznummer: precies op het goede moment een subtiel tikje op de triangel, dat merkwaardige instrument dat je zelfs in het grootste orkest overal boven uit kunt horen (denk maar eens aan het "war requiem"): maar in dit geval een heel imposant: "ting"; zal ik nooit vergeten.
Een prachtige foto van het trio Oscar Peterson uit de door mij genoemde tijd, met de elegante Thigpen vond ik in een frans artikel dat u hier kunt aanklicken.
De bassist Ray Brown neuriede altijd mee met de bas; sonore, zware stem zoals alleen donkere mannen die hebben; voegde wat toe aan de muziek van dit destijds wereldberoemde trio. Ik kan er nog met veel genoegen aan terug denken.