Verhuizen, interview en concert. Wat een dag!

De verhuizing

Hugo zal wat mensen hebben geholpen met verhuizen, maar nu hij zelf moest verhuizen stond hij er samen met z'n lieve Marjorie alleen voor. Nou ja, alleen, ik had aangeboden om in dat (in mijn ogen onwaarschijnlijke geval) als vader hem in ieder geval bij te staan met het van de trap afsjouwen van z'n bankje; dat red je onmogelijk in je eentje. En die lieve Roos bood direct aan om ook mee te komen helpen.
Ik had een volle dag en Roos had ook een druk programma voor deze dag. Maar ruim voor de afgesproken tijd, 9.30 uur waren we in Zeist. Hugo belde onderweg dat hij de huurauto nog moest halen en dat het wat later zou worden, maar ja we waren al onderweg. Was geen ramp; we gingen eerst wat inkopen doen bij de uitstekende notenbar in Zeist en vervolgens wat in het park kuieren. Toen we terug liepen waren ze er nog niet, maar alras hoorden we een toeter en daar stonden ze met een enorme vrachtwagen voor mijn gevoel.
Eerst het bankje de trap afgesjouwd; ging redelijk snel en daarna een groot deel van "de zooi" twee trappen naar beneden, waarbij Roos de eerste trap, Hugo overloop en halverwege de tweede trap en ik het laatste stuk naar de auto en in de auto voor mijn rekening kwam. Zo tegen 11.00 uur stapten we weer op de fiets; het was prachtig weer.

Het "geboortehemd" nog half opgevouwen

Eenmaal thuis gekomen ging ik mij voorbereiden op mijn volgende programma; best spannend; Paul S. zou mij op mijn verzoek komen interviewen. Nog niet zo lang geleden kreeg ik via mijn broer Jan een mp3-tje met daarop een interview dat ergens in de zeventiger jaren was afgenomen van mijn vader; via een tapeje had iemand het vermp-3't, en kon het verspreid worden. Slechte kwaliteit geluid, maar het raakte mij om na al die jaren mijn oude vader te horen in het kader van de afsluiting van zijn radioprogramma (over jazz) bij de ziekenomroep.
De bedoeling van mijn interview was om een dergelijk, maar dan uitgebreid interview met beeld en geluid op te nemen voor "later", voor als ik ook dood ben, of zoveel eerder als dat de kinderen of anderen geïnteresseerd mochten zijn in mijn achtergrond en gedachten, overpeinzingen, een beetje zoals mijn daily blog.
Ik kleedde mij voor de gelegenheid in het "geboortehemd", dat is het overhemd dat ik toevallig aan had bij de geboorte van Joke en Hugo en toen ook heb aangetrokken bij de geboorten van Arja en Peter, vandaar de naam geboortehemd. Vond ik wel passen bij deze gelegenheid. Het lag er nog zo als Anneke het had opgevouwen en gestreken; ik moest denken aan haar lieve handen die dat nog voor mij hadden gedaan zoveel jaren geleden inmiddels.
Paul kwam rond 12.00 uur als afgesproken, installeerde de apparatuur en we gingen van start. Het liep als een speer vond ik zelf; mijn tongriem liet zich van zijn/haar beste kant zien en Paul stuurde mij enigszins volgens de vragenlijst die we samen hadden opgesteld.
Na afloop was ik wel doodmoe, maar er volgde nog meer.

Collegium 1704 tijdens de uitvoering van het oratorium

's Avonds gingen we naar het in de Blog van gisteren genoemde concert van Collegium 1704 en dat was fantastisch; de plaatsen waren deze keer prima en het concert was heel bijzonder. Eerlijk gezegd dacht ik dat het een concertante opera uitvoering was, maar dat werd een oratorium genoemd, een mis over een aards onderwerp, hoewel aards?! Het ging over een wrede, wantrouwige koning die de biechtvader van zijn echtgenote wilde dwingen om hem "de waarheid" te vertellen over wat zijn vrouw voor ontucht had "opgebiecht". Dat weigerde de later tot heilig verklaarde geestelijke uiteraard, en daarom werd hij geroosterd en uiteindelijk verdronken.
Een engel uit de hemel verheerlijkte zijn lijden; daar kon ik niet goed tegen. Roos vertelde mij later dat ik helemaal verstrakte toen het aardse lijden zo werd verheerlijkt; daar kan ik inderdaad niet tegen; staat mij bijzonder tegen. Maar in die tijd geloofde men nog dat na de dood een heerlijk leven zou wachten, en hoe meer lijden hoe beter de plek die god voor je bestemd heeft en dat is nou niet bepaald de wijze waarop ik tegenover leven en dood sta, vandaar.
Neemt niet weg dat de muziek en de uitvoering onvoorstelbaar goed waren; we genieten gelukkig steeds meer van het festival.