De Habsburgers

Catharina van Alexandrië, heeft niets met
de Habsburgers of het festival te maken.
Prachtig houtsnijwerk in het Catharijneconvent

Het houdt maar niet op; vanmorgen in alle vroegte met de trein van 8.58 naar Utrecht voor een lezing van een kunsthistoricus over de Habsburgers in het kader van het festival Oudemuziek te Utrecht. Het vond plaats in de foyer van het Vredenburg. Ik werd opgewacht en men vroeg of ik voor de "summerschool" kwam. Ik ontkende natuurlijk en zei dat ik voor de lezing kwam: "ja, de summerschool" dus. Ik moest er wel om grinniken; zoals wandelen tegenwoordig "trekking" heet, zo heet een lezing kennelijk tegenwoordig "summerschool", op het toegangsbewijs stond zelfs "zomerschool", hoe verzin je het. Mijn oude zwager Bart S. zou zeggen: "stop the world, I wanna get off". Het wordt steeds gekker lijkt het wel als je ouder wordt; is vast van alle generaties.
Maar goed, ik dwaal af. Het was een heerlijke lezing over de ontwikkeling van de Habsburgers, doordesemd met beelden van kunstwerken en een overzicht van het verband tussen historisch-politieke ontwikkelingen en ontwikkelingen in de beeldende kunst en de muziek. Keizer Rudolf II, die zich louter met kunst en wetenschap bezig wilde houden en gelukkig stierf voordat hij actief zou worden afgezet. De andere keizers die hun kinderen en kleinkinderen slim uithuwelijkten en vervolgens oorlog voerden om het ingehuwde bezit vast te houden. Opkomst en ondergang van de twee (Spaans en Oostenrijks) Habsburgse rijken. Keizerin Maria Theresa, de eerste vrouwlijke Keizer in de afstammingslijn betekende het einde van de periode van de Oudemuziek, en het begin van de barok.
Na afloop ben ik naar het Catharijneconvent gegaan om nog wat museale genieting op te doen en verder nog naar het universiteitsmuseum en toen weer naar huis met een forse hoofdpijn.
Vervolgens ben ik in Bilthoven naar de bieb gegaan en heb daar gezocht naar een boek over kunstgeschiedenis; het werd Kunstgeschiedenis voor dummies. En in een midddagje lezen op mijn balkon in het zonnetje heb ik al meer geleerd over de verbanden en de ontwikkeling van kunst daar waar ik als liefhebber van de schone kunsten tot nu toe alles fragmentarisch heb lopen bewonderen; heerlijk!
En 's-avonds lekker gegeten bij Roos en, hoe kan het anders, opnieuw naar een concert, pas om 22.30 en weer het Collegium 1704. De dirigent van het orkest kon zich nu op zijn primaat concentreren: het klavecimbel. Het concert was in kleine bezetting en vond plaats in de Hertz zaal, een goednieuwe, sfeervolle, kleine concertzaal met uitstekende akoestiek en overal goed zicht op het podium We hadden meer dan uitstekende plaatsen en we hebben bijzonder genoten. Helaas moesten we ons al tijdens het obligate staande applaus (het Utrechtse publiek geeft werkelijk overal een staande ovatie voor; je ziet de uitvoerenden er gewoon spottend om lachen; betekent niets meer) naar de trein spoeden. Om 00.30 waren we weer thuis. Poeh, hele onderneming zo'n festival, maar we genieten er steeds meer van. Morgen weer!