Een benaming van Peter C. mijn architectenvriendje uit de middelbare schooltijd. Via “Schoolbank.nl” kwamen we elkaar zo’n kleine 10 jaar geleden weer tegen op internet. Voordat we elkaar als “heren op leeftijd” weer fysiek hadden ontmoet ontspon zich een stevige dialoog over literatuur; wij zijn beiden lezers, daarin slechts overtroffen door Peters' broer Jaap, die mij direct en indirect (via Peter) van menig leesadvies heeft voorzien. Zo heb ik o.a. Marcel Kurpershoek leren kennen via "Volg de wolken".
Maar destijds ging het vooral over Harry Mülisch, de man van: “telefoon voor de heer Mülisch”, wanneer hij op het terras van “Americain” in Amsterdam zat/trachtte op te vallen, maar ook de schrijver die met z’n linkse vriendjes naar Cuba ging, dit tot grote ergernis van Frits Bolkestein die zich altijd heeft verbaasd over de naïviteit van deze linkse lieden omtrent de werkelijkheid achter het communisme. Peter en ik waren best onder de indruk van Harry’s schrijfsels; Peter gaf hem zelfs de koosnaam “ons Harry”, vandaar de titel van dit bloggie.
Voor de vliegreis van afgelopen week naar Kreta had ik zijn magnus opus “De ontdekking van de hemel” weer ter hand genomen; was lang geleden dat ik dat had gelezen; een dikke pil die je grijpt en waarin je niet wilt stoppen. Nou, zo erg was het bij tweede lezing niet; ik had gelukkig een e-pub, dus ik hoefde die dikke pil niet mee te slepen maar kon hem op de e-reader lezen. Zo’n lange oncomfortabele vliegreis kun je er subjectief aardig mee bekorten.
Maar ik ben toch wel weer erg onder de indruk van dit boek. Mülisch schrijft zijn boeken op basis van een geweldige feitenkennis; ik vermoed dat hij een groot kaartsysteem had met daarin allerlei weetjes, zoals dat Max Planck twee dochters had, een tweeling van twee dochters die beiden in het kraambed stierven met kinderen van de zelfde man die dus twee keer weduwnaar werd; dat hij ook nog eens twee zoons verloor bij de twee wereldoorlogen: de een bij Verdun en de tweede bij de “zuivering” n.a.v. de aanslag in juli 1944 op Hitler. Harry’s eruditie is ook weergaloos; zijn uitgebreide geschiedenis van hoe de figuur Faustus in het leven is geroepen, een item dat je ook weer bij Hermann Hesse tegen komt. Soms heb ik ook enig gevoel van plagiaat bij onze erudiete schrijver, maar dat gevoel wil ik graag onderdrukken.
Waarschijnlijk kan ik niet wachten tot de volgende vliegreis voordat ik de e-reader weer ter hand neem; het boek kan ik eenieder aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten