Ouderwetse goudreinetten uit Limburg

Het kerkhof vlakbij het station. Dit kruisbeeld
deed Hugo ooit verzuchten: "ik ben blij dat
ik Jezus niet ben". Hier kwam ik altijd langs
met m'n ouwe vader. 

Ik had me voorgenomen om de vertrektijd af te laten hangen van het moment dat ik wakker zou worden. Aangezien het 6.05 was op de wekker kon ik nog lekker blijven liggen; de trein van 6.30 valt dan niet te halen; aan haasten heb ik een broertje dood, dus dat doe ik niet. Rustig aan gedaan, tas ingepakt, brood aangezet, gehaktballen overgedaan om in te vriezen en om 8.58 de stoptrein. Uiteindelijk was ik iets voor 12.00 uur op station Schin op Geul. Even op het bankje zitten genieten van de stilte en de wat mysterieuze sfeer in de nog niet helemaal opgeloste ochtendmist. 
Ik had me voorgenomen om nu eens niet naar Gulpen te gaan zoals ik altijd doe, maar op de kaart en de GPS richting Maastricht te gaan lopen. De kaart die ik had meegenomen bleek echter slechts uit het noordelijk deel van Limburg te bestaan; daar had ik dus niets aan. Maar gewoon voor mallemoerskontweg (uitdrukkng van m’n ouwe moeder) richting Maastricht wandelen over onverharde wegen was een groot genoegen. 
Onderweg op bankjes wat zitten studeren in het boek over kunstgeschiedenis en een paar bloggies geschreven op het groompie. Zo kun je de wandeldag ook nog "nuttig" besteden.

Bij Margraten de provinciale weg overgestoken en via de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats gewandeld. Na de film van gisteravond sprak het me nog meer aan; al die jonge kerels die daar alweer bijna 70 jaar begraven liggen. Wat hebben we elkaar in die honderd jaar in Europa toch allemaal aangedaan en waarom; uiteindelijk is Duitsland toch de grootste speler in Europa geworden?!

War cemetry Margraten. Allemaal jonge jongens
gedood in de kracht van hun leven

Verderop stond een bankje, hoog tijd voor een leespauze. Er kwam een oudere meneer bij me zitten en we hebben wat met elkaar zitten praten. Hij was docent frans geweest en had voor zijn plezier franse poëzie vertaald: poëzie uit de renaissancetijd. Nou had ik net gelezen dat in de renaissance alles om de geloofsbeleving draaide. Maar volgens deze meneer waren er in die tijd ook zeker erotische gedichten geschreven en veel van die dichters hadden die ook op muziek gezet. Dat is vast wel eens aan de orde geweest in vroegere versies van het festival Oudemuziek.

Even verderop zag ik een boerenman in een boomgaard en ik vroeg hem of ik een appel mocht plukken; vond hij prima. Hij wees me zelfs van welke boom ik het beste kon plukken; het waren onvervalste ouderwetse goudreinetten. Zeer omstandig vertelde deze meneer mij over de teloorgang van het Limburgse boerenland; koeien niet meer in de wei, alle gras gemaaid en getransporteerd, geen hoogstamfruitbomen meer, er werken nauwelijks meer mensen om hem heen in de landbouw. Het deed hem duidelijk zeer. Volgend jaar zou hij er  ook mee stoppen; hij was inmiddels 70 en had 55 jaar gewerkt. Dat was hem niet aan te zien; hij zag er kerngezond uit. Met een handdruk namen we afscheid met in mijn rugzak een viertal heerlijke goudreinetten.