Laatste dag en de terugreis

De visboer op de hoek

Wijs geworden door onze vorige ervaringen op Kreta hadden we besloten om de middagbus te nemen naar Chania. Die stad trekt ons helemaal niet; slenterende, zich stierlijk vervelende toeristen, kabaal en druk verkeer zijn niet de elementen waarvoor wij naar een stad gaan, de antieke haven met haar fraaie vuurtoren en Venetiaanse pakhuizen ten spijt.
Dus hadden we nog een hele ochtend in Sougia. Eerst vroeg een stevig ontbijt met gebakken eieren en bacon gescoord en direct op weg naar de Lissoskloof waarbij ik voorstelde om eens door te lopen en niet omhoog te klauteren; op de laatste dag dus iets nieuws gedaan. Een ruige etappe die niet veel wordt belopen vanwege haar moeilijkheidsgraad misschien? We hebben stevig doorgelopen maar hadden nog tijd om ook nog even van de zon te genieten en dat is zo makkelijk in Sougia, je hebt er geen zwemkleding nodig. Mijn natgewandeld hemd kon ik nog even uitspoelen onder de douche en drogen op de hete kiezels; nog even een half uurtje zonnen en dat was dan echt het einde van ons weekje Kreta. Tas inpakken, nog een "fresh orange juice" bij ons nieuwe ontbijtcafé en de bus van 12.30. Twee uur later, na een bijzonder bochtige bergetappe en het "genot" van de Griekse (volks)muziek waren we weer in Chania; wat lijkt zo'n week dan toch lang!
De visboer op de hoek, de straat naar de haven met zijn lekkere ijstent, ons hotelletje Pia van de eerste nacht, de restaurantjes en het bankje waar we lekker hebben gezeten en een ijsvogel konden spotten.
Ach, de rest van de terugreis is zo langzamerhand routine geworden. Ryanair als altijd keurig op tijd en om 1.00 uur waren we weer op het honk. Nog een glaasje en geslapen als een blok kalksteen.