Vervelen in Chania

Aan de jus in Chania

En zo was dan weer onze laatste dag van de vakantie aangebroken. Met de bus van 7.00 uur vanuit Sfakion naar Chania. Over haarspeldwegen die zo hoog gingen dat het wel leek of je in een vliegtuig zat. En dan door een arcadisch landschap met herders en hun kuddes, kleinschalige landbouw en vooral veel rotsen. Wat een verschil met ons platte landje aan de zee.
Aangekomen in Chania gingen we de stad maar eens wat grondiger verkennen. We waren er al voor 9.00 uur; rustig op straat; dat zou snel veranderen. We zetten ons neder bij een leuk tentje en dronken de zo langzamerhand wat obligate fresh orange juice; die Griekse koffie kon ik niet meer zien.
Het begon merkwaardig genoeg te regenen. Het weer op Kreta was deze weken echt van slag. Volgens de lokalo's was het nooit zo koud (wij vonden het prima weer) en waaide de sirocco nooit na 20 mei; inderdaad waaide het een paar keer hard vanuit zee, de zuidenwind, in klassieke tijden de Zephyr genaamd. En dat het regende dat kon helemaal niet. "You call this rain?!", voegde ik de terrashouder toe; het miezerde een beetje. "In Holland we know rain". Nou dat beaamde hij; hij was in vroeger jaren voor studie zeer regelmatig in NL geweest en wist hoe het bij ons kon regenen. Leuke ontmoeting.

Ryanair dus keurig op tijd

En toen gingen we weer verder onze tijd stuk slaan in Chania. Op een bankje en door het centrum van de stad. En dat leek wel Hong Kong; allemaal stalletjes en winkeltjes die de zelfde toeristenrommel verkochten en daar liepen de toeristen verveeld zeer langzaam langs heen. Het verbaasde mij verschrikkelijk: "dat is toch geen vakantie houden?"  vroeg ik aan Roos. Maar kennelijk is dit voor heel veel mensen de geijkte manier om zich te vermaken. Ik werd er helemaal lacherig van.
Tot slot nog een happie eten ergens en toen met de bus naar het vliegveld. Keurig om 21.30 lokale tijd kwamen we in Eindhoven. Lekker gesnurkt in ons eigen bedje.