Voor vandaag was een fraaie dag voorspeld; Roos wilde graag aan de wandel en zo besloten we om de bekende etappe van het Marskramerpad te lopen van Hollandse Rading naar Breukelen. Een belangrijke reden voor mij was het prachtige nieuwe natuurgebied bij het Tienhovens kanaal; wetlands met trilveen en een kolonie zwarte sterns. De kijker was natuurlijk mee; ik word steeds enthousiaster met het vogelen. Gisteren had ik ook al een fijne kijkmiddag in de buurt gelopen. Maar nu dus eerst naar Hollandse Rading. Toen we uit de trein stapten kwamen er juist twee andere wandelaars: "die lopen een stuk harder dan wij", zeiden ze tegen elkaar. Wij waren fris en zetten er de sokken in; via het bos bij Hollandse Rading naar de uiteindelijke route van het Marskramerpad. En daar kwamen net de twee wandelaars aan. Wij vertelden dat er verderop een gelegenheid was om een kopje thee of koffie te nemen.
Terwijl we zo samen opliepen vertelde de meneer waar ik naast liep dat ze twee zwagers waren en aan het trainen waren voor een wandeling in de bergen. Ze liepen het Marskramerpad. Af en toe bracht ik ook iets in al was het maar om duidelijk te maken dat ik de LAW paden in NL wel kende. Had geen zin; meneer voerde duidelijk een monoloog, zoals veel lieden dat plegen te doen. Bij de theeplek aangekomen bleken ze aanklevers eerste klasse te zijn; we kwamen niet van ze af?! En de meneer vertelde van z'n grote hobby: klassieke muziek; tja, nog een link naar één van mijn interesses. Hij bezocht de beroemde kerkorgels van NL. "Dus u komt vaak in Groninge", bracht ik in, "daar staat zelfs een aantal Schnitger orgels". Geen response; meneer hield vol in een monoloog; ik werd het spuugzat en bedacht me hoe ik van ze af kon komen. Want als echte aanklevers liepen ze verder met ons op.
Tot we bij de zwarte sterns kwamen; ik veinsde niet meer en ging naar de vogels kijken: "lopen jullie maar verder, we halen jullie wel weer in", huichelde ik. Er zaten heel veel zwarte sterns te broeden; prachtig gezicht. Het begon te regenen en ik stelde Roos voor om rechtsomkeert te maken. De sterns had ik gezien en het mooiste deel hadden we gehad. De weersvoospelling zat er goed naast vandaag; gebeurt niet zo vaak gelukkig.
Terwijl we zo samen opliepen vertelde de meneer waar ik naast liep dat ze twee zwagers waren en aan het trainen waren voor een wandeling in de bergen. Ze liepen het Marskramerpad. Af en toe bracht ik ook iets in al was het maar om duidelijk te maken dat ik de LAW paden in NL wel kende. Had geen zin; meneer voerde duidelijk een monoloog, zoals veel lieden dat plegen te doen. Bij de theeplek aangekomen bleken ze aanklevers eerste klasse te zijn; we kwamen niet van ze af?! En de meneer vertelde van z'n grote hobby: klassieke muziek; tja, nog een link naar één van mijn interesses. Hij bezocht de beroemde kerkorgels van NL. "Dus u komt vaak in Groninge", bracht ik in, "daar staat zelfs een aantal Schnitger orgels". Geen response; meneer hield vol in een monoloog; ik werd het spuugzat en bedacht me hoe ik van ze af kon komen. Want als echte aanklevers liepen ze verder met ons op.
Tot we bij de zwarte sterns kwamen; ik veinsde niet meer en ging naar de vogels kijken: "lopen jullie maar verder, we halen jullie wel weer in", huichelde ik. Er zaten heel veel zwarte sterns te broeden; prachtig gezicht. Het begon te regenen en ik stelde Roos voor om rechtsomkeert te maken. De sterns had ik gezien en het mooiste deel hadden we gehad. De weersvoospelling zat er goed naast vandaag; gebeurt niet zo vaak gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten