 |
| Het management van ons hotelletje |
Na vier overnachtingen en een hoop wandelplezier gingen we toch maar weer verder en namen afscheid van Sougia. Achteraf bleek deze plek toch wel onze grote voorkeur te genieten. Leuk plaatsje met een fijn strand goede restaurants, groentenwinkel en je kon er goed wandelen. Het onderkomen was heel plezierig; we hadden een kamer met balkon op de begane grond. Als we er 's-avonds wat zaten na te praten over de dag, stegen de heerlijke bloemengeuren van de door eigenaresse intensief onderhouden tuin naar ons op. Maar ja, er is een tijd van komen en een tijd van gaan; de tijd van gaan was nu gekomen, maar we gaan (dit jaar?) vast weer terug naar Sougia. Oktober werd ons meerdere keren aanbevolen door lokalo's. Moesten we maar eens bekijken op de Ryanair site.
 |
| Het balkonnetje tussen de bloemen. |
We voelden ons ontzettend thuis op dit plekje; nauwelijks auto's, een aantal kloven waar je fraai kon wandelen in de buurt, een lekker visresataurantje waar je calamares kon eten zoals het vroeger werd geserveerd. De eigenaar bleek ook chemicus te zijn tot mijn verrassing. We hadden het over het mals maken van octopus en hij noemde naast het mals slaan ook invriezen wat ik natuurlijk direct begreep omdat de celwanden daarvan stuk gaan, hetgeen de malsheid doet toenemen. En toen bleek dat we uit het zelfde vakgebied kwamen!
Later zou ik in zijn keuken leren hoe je het best calamares kunt bakken. Lukt mij nooit echt goed. Volgt nog in een Bloggie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten