De irinikloof

Is hij niet prachtig?!

Eigenlijk waren we heel iets anders van plan om te gaan doen toen we werden aangesproken door een Franse meneer die ons vroeg hoe je precies bij de irinikloof moest komen met de auto. Roos kende de omgeving en adhv onze kaart kon ze hem precies vertellen hoe hij moest rijden. We overlegden heel kort en vroegen vervolgens of we misschien mee konden rijden; dat was niet aan dovemansoren gevraagd vanwege onze kaart. En inderdaad konden we dankzij de kaart direct naar deze door iedereen aangeraden kloof toe rijden.
Deze kloof was weer verrassend anders dan de kloof van Lissos; een opmerkelijke zeer donkere bloem, een soort Aronskelk leek het wel, stond prominent in verschillende stadia van bloei en vruchtontwikkeling. Halverwege was zelfs een bankje en een waterkraan. We gingen daar zitten en aten kersen; die Griekse kersen zijn overheerlijk, dat had ik in Lesbos al ervaren.
We liepen verder totdat het einde in zicht kwam en draaiden toen om. We gingen opnieuw van de omgeving genieten op het bankje. En daar kwamen de twee Canadese mensen die we de dag tevoren ook kort hadden ontmoet in de kloof van Lissos. We raakten genoeglijk met elkaar in gesprek; ik vroeg hen wat hen trok naar deze streken aangezien Canada ook zo'n wilde natuur kent. Ze kwamen graag naar Kreta en naar de rest van Europa vanwege de afwisseling en de kleinschaligheid in vergelijking met eigen land. De schoonheid van het kloven landschap (Kreta heeft zo'n 100 kloven; echt een kalklandschap met karst verschijnselen) trok hen. Hij had ook last van hoogtevrees, net als ik; daarom liep hij een bepaalde kloof dan ook niet. Gelukkig stond die ook niet op ons programma.

Leuk klauteren door de Irinikloof

We liepen weer terug en namen een heerlijk glas vers uitgeperst sinaasappelsap en spraken een Duits echtpaar aan of we met hen terug mochten rijden naar Sougia. Onderweg gezellig met hen gepraat over het Sauerland waar zij vandaan kwamen. Moeten we ook maar eens heen gaan!