Heel vroeg naar het meertje

Het meertje in de ochtendgloed

Niet zo ver van het hotel is een klein meertje; vroeg in de morgen, bij het opkomen van de zon wordt daar een rietkraag schitterend verlicht en verwarmd door de zon. De watervogels, met name de verschillende reigersoorten als kwak en woudaapje komen dan tevoorschijn om zich op te warnmen. Ik weet nog van vorig jaar dat er wel zo'n dertig kwakken op een rijtje, als een stel verkleumde lieden, met de schouders omhoog zichtbaar werden.
Dit jaar waren de aantallen vogels niet zo hoog als vorig jaar; door het zeer warme voorjaar overal in Europa was de vogeltrek waarschijnlijk al veel eerder en sneller op gang gekomen. Er waren dan ook niet zo gek veel van deze reigers meer. Maar wel een klein waterhoen.
Vorig jaar op deze plek dacht ik een klein waterhoen in de kijker te hebben en riep dat enthousiast; een diepe stilte volgde tot iemand zei: "bosruiter", een zeer algemene soort dat jaar; ik voelde me volstrekt belachelijk.

Olijfboomgaard met bloemenpracht

Na een kwartiertje ging ik wat verderop in het boerenland kijken; altijd fascinerend dat kleinschalige boerenland van Lesbos; ben er sterk van onder de indruk. Ik zag een olijvenboomgaard met een schitterende bloemenpracht. Herman vertelde dat het onderhoud van olijfbomen op allemaal verschillende wijze wordt gedaan en dat het er eigenlijk niet toe doet; olijfbomen wortelen ontzettend diep en trekken zich daarom weinig aan van wat er aan het oppervlak aan de hand is.
Ik hoorde de Wielewaal, die mysterieuze vogel met zijn knalgele uiterlijk, maar ook een zenuweleier die nooit lang blijft zitten en daarom maar zelden, en dan nog heel kort gezien wordt. Ook deze dag mochten we dat genoegen niet smaken. Later deze week vloog een manlijk exemplaar voor de auto langs en werd door enkelen gezien. Ik mocht dat genoegen vorig jaar in Macedonië smaken.