Met de boot naar Lissos

In alle rust voer hij ons door de woelige baren

Vanuit het haventje van Sougia kon je dagelijks om 10.00 uur met een bootje naar het strandje van Lissos; dat wilden we graag doen en dan terug lopen via de klim naar boven, de vlakte die we eerder deden en dan weer via de kloof terug. Het waaide een beetje; in de haven merkte je daar niet veel van, maar eenmaal buitengaats wiebelde het notendopje krachtig op de golven. Roos zat er relaxed bij terwijl ik me met witte knokkels vasthield aan de railing. Bij een grote golf keek de schipper wel even naar ons hoe we het hadden.
Eenmaal aangekomen bij de landingsplaats was het wel duidelijk dat het niet veel harder moest waaien; het varen gaf dan wel geen problemen, maar aanleggen en uitstappen was een stuk moeilijker; de schipper vroeg dan ook of we terug zouden gaan lopen. Kennelijk was het maar de vraag of er 'smiddags wel geland zou kunnen worden; de wind wakkerde nog steeds aan. We namen afscheid van hem en daar schommelde hij weer terug.
We gingen lekker gestrekt in ons nakie op het strandje; eerst even een uurtje zonnen. Daarna gingen we de oudheden van Lissos bekijken. Met behulp van de GPS konden we het pad snel vinden; de onderliggende kaart was van uitstekende kwaliteit. Het meest imposant waren toch wel de overblijfselen van de tempel van Asklepios. Deze was behoorlijk goed geconserveerd, mede dankzij (sic) een aardbeving waarbij de resten waren bedekt totdat zij enkele decennia geleden werden opgegraven. De mozaïek vloer lag er nog behoorlijk goed bij na al die honderden jaren. We hebben er met aandacht doorheen gelopen en hebben foto's gemaakt.

Mozaïekvloer van de Asklepiostempel te Lissos

Even verderop was een bronnetje waar wij onze hoofden hebben verfrist en onze flessen hebben gevuld; er gaat toch niets boven natuurwater!
En toen de terugtocht; een enorme klim waarbij Roos zich afvroeg of ik het niet akelig vond. Gelukkig was dat helemaal niet het geval; de paden waren behoorlijk breed en dan heb ik eigenlijk nergens last van. De rest was bekend; de kale vlakte boven, de afdaling naar de Lissoskloof en dan de kloof tot we weer in het gezellige Sougia aankwamen bij ons leuke onderkomen met het balkon met de vele sterk geurende bloemen. Die tuin was de lust en leven van de eigenaresse die hier haar hele leven had gewoond.