Vallessen

Kinderen moeten tegenwoordig op school wel erg veel leren, maar dat vallen daar ooit bij zou horen had ik niet kunnen bedenken. Vandaag zag ik in een krantenkop dat bij gebrek aan buiten spelen de kinderen niet meer kunnen vallen, althans dat ze daarbij behoorlijk risico lopen op ernstig letsel, mede omdat hun botten zwakker zijn, eveneens door het gebrek aan beweging. Eerlijk gezegd beschouw ik dit toch grotendeels als komkommernieuws; er is niets beters te melden. Anderzijds is het natuurlijk wel een feit dat kinderen veel dikker worden, maar vooral ook hun heel jonge jaren slijten in buggies, voor de TV en vastgesjord achterin auto's. Daar leer je niet van hoe je met de echte wereld moet omgaan, hoe je je moet bewegen en dus ook hoe je moet vallen.
Wat een verschil met mijn kinderen die de beschikking hadden over een grote tuin. Mijn jongste dochter was net zo'n klimgeit en klom soms gevaarlijk hoog in een boom. Eén keer weet ik nog wel dat ze er door haar moeder uitgepraat moest worden. En ook dat ze een keer van enige hoogte echt naar beneden donderde. Nooit ernstig letsel, wel geschaafde knieën.
Zelf heb ik als jongen van een jaar of dertien valtechniek geleerd met judoles. Judo is een sport waarin vallen belangrijk is. Dat is me toch een paar keer heel goed te pas gekomen. Op de middelbare school, na zwemles kwamen we met een hele horde jongens met forse snelheid op de fiets en ging er iets mis waardoor iemand viel en iedereen over hem heen viel. Ik sprong met een judosprong over het stuur van m'n fiets, maakte een rol over een schouder en stond direct weer; niets aan de hand. Dat was echt het onbedoelde resultaat van m'n judolessen. Misschien zou dat een idee zijn voor die jonge kinderen: laat hen judolessen nemen. Dat hoeft de school toch niet te doen?!