Na een jaar of zes trouwe dienst heeft mijn laptop "de geest gegeven". U ziet het, de laptop wordt door mij al als een organisme beschouwt. Maar wat ben je daar toch van afhankelijk in deze tijd. Hoe laat vertrekt de trein ook alweer precies? Ik zal Dick eens even mailen wat hij me adviseert nu te gaan doen. Zou Peter me al gemaild hebben? Allemaal zaken waar je de laptop voor gebruikt. Geheel onthand ben je natuurlijk niet want met die handige Web-mail van Google kun je overal waar een Internet verbinding is ook je mail uitlezen. Maar je ervaart het toch wel als hinderlijk als de trouwe dienaar het op heeft gegeven.
Hoe zit dat nu met de GSM? Als één van de eersten destijds had ik een draagbare telefoon. Zo groot als een half brood. Hij paste niet in de broekzak, maar handig was het wel. Nadenken over beleidszaken deed ik altijd graag al wandelend. Met die grote GSM, toen nog gewoon draagbare telefoon geheten, was je toch bereikbaar voor secretaresse, privé of anderen die je nummer kenden. Met andere stafleden die van wandelen hielden deed ik vaak "kinetisch overleg", al wandelend over onderwerpen nadenken. Bij een kopje koffie ergens in een restaurantje werden de resultaten van het overleg kort vastgelegd.
Dat werkt uiteindelijk vruchtbaarder dan tegenover elkaar aan een tafel zitten, het zogenaamde vergaderen waar menigeen grote delen van de werkdag mee zittend zit te vullen. De frisse wind om je kop en de openheid van bijvoorbeeld duinen of strand geeft ruimte voor frisse ideeën en is ook heel gezond!
Tot mijn verbazing las ik dat er heden communicatie-puristen zijn die de GSM aan de kant hebben gegooid. Wèl kan ik begrijpen dat men een apparaat wil dat alleen maar telefoneert. Ook nog internet en die merkwaardige flauwekul van "Twitter" en ook chat de hele dag door maakt je natuurlijk knettergek. Daar vullen vast al die jongeren die hun GSM vasthouden of het hun lievelings-knuffel is, hun vrije tijd mee. Ze zitten in de trein gewoon de hele tijd scheel te kijken naar dat mini-scherm met hun twee duimen voortdurend te schrijven of ze aan een roman bezig zijn. En dan die gesprekken: "hallo, waar zit jij, ik zit in de trein".
Maar daar waar ik de GSM als een ruimte scheppend apparaat heb leren kennen daar heeft de moderne manager er helaas last van; vrije tijd en werk zijn zodanig in elkaar overgevloeid dat er geen vrije tijd meer is. Destijds schiep ik er vrije tijd mee, maar dat ligt nu kennelijk anders. Jammer hoor hoe zo'n praktisch apparaat is omgevormd tot een dwingeland.
1 opmerking:
Goed dat je je oude ervaringen nu eens hebt opgeschreven. Hopelijk zijn er meer mensen die weer gaan nadenken waarvoor de apparaten ook al weer bedoeld waren. Zoals nu beheerst het apparaat vaak de gebruikers in plaats van andersom.
Maar je zou dat ook kunnen zien als een voorloper van de bewustwording van de apparaten, en van het wegzakken in oppervlakkigheid van de mensheid - het kruispunt van twee intelligenties, één in opkomst en één, wie weet? in verval
Een reactie posten