Gaat u kamperen?

We kwamen in een restaurantje in het Oosten van het land. Aan en andere tafel zat een gezelschap dat kennelijk iets te vieren had. De grootmoeder van het gezelschap las af en toe een gedicht voor. Een zoon maakte foto's. Mijn aanbod om een foto van het hele gezelschap te maken werd dankbaar aanvaard. Een kleindochter van een jaar of twintig trok de stoute schoenen aan en vroeg ons of we verder gingen lopen en of we ook gingen kamperen met die grote rugzakken. Kennelijk geen idee dat we maar dagrugzakjes bij ons hadden. Zo'n wereldreis als wij aan het lopen waren was voor haar toch werkelijk ondenkbaar. Soms word ik er wat triest van wanneer ik merk hoe er toch over wandelen in het algemeen, en over langere afstand wandelen in het bijzonder wordt gedacht. Het wordt beschouwd als iets idioots, voor zotten of iets dergelijks. En het is zo gezond voor lichaam en geest.