Jarenlang heb ik zangers begeleid op de piano. Het ging om prachtige klassieke liederen van Schubert, Mozart en een enkele keer van andere componisten. Vooral Roos hamerde er altijd op dat ik meer naar de tekst moest luisteren om de muziek te kunnen begeleiden zoals het moet. Ach, ik was het daar niet zo mee eens. Die goede componisten weten in de muziek ook precies te leggen wat convenieert met de tekst. Zo weet ik nog dat ik bij het overlijden van een goede vriend de absolute behoefte had om het lied "Abendempfindung an Laura" te spelen. Meteen de avond dat ik hoorde van het overlijden en dan in de kerk op de vleugel. Ik kende de tekst niet, maar voelde dat het muziek was die je opdraagt aan een gestorven vriend. En dat was ook zo: "Schenk auch du ein Tränchen mir, und pflücke mir ein Veilchen auf mein Grab", enzovoort, een prachtige tekst inderdaad.
Maar ook andersom; bij de Altrapsodie van Brahms kon ik mijn tranen absoluut nooit bedwingen. Of het nu door de door mij zo bewonderde Alt Kathleen Ferrier wordt gezongen of door anderen, bij de strofe: "Ist auf deinem Psalter, Fater der Liebe, ein Ton seinem Ohren vernehmlich, so erquicke sein Herz" liepen de tranen onbedwingbaar over mijn wangen. Overigens inmiddels niet meer. De tekst was niet te verstaan, maar dankzij de inspanning van Roos kwam het gedicht van Goethe boven water. Het gaat over een wanhopige, op zoek naar zingeving.
Vanuit de USA kreeg ik van mijn goede vriend, die route66 aan het rijden is Gene Pitney in het vizier. Twenty four hours from Tulsa" heet het lied en speelt in Tulsa, de plaats waar mijn vriend zich op dat moment bevond.
Drie woorden en twee klickjes en ik zit naar Gene Pitney te luisteren. Die karakteristieke stem, dat fraaie samenspel van die twee trompetten met viooltjes op de achtergrond. Zielig liedje trouwens. Plotseling zo verliefd geworden dat hij niet meer naar z'n vrouw gaat terwijl hij best nog van haar houdt. Op slechts 24 hours from Tulsa, dus vlak bij huis?!
Ken het nummer precies qua muziek ondanks al die decennia maar heb nooit enig idee gehad waar het over ging en nu luister ik naar de tekst terwijl ik dit schrijf. Wat is er toch veel mogelijk geworden in die 47 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten