Onlangs zagen we werkpaarden bezig met het verslepen van gekapte bomen in een bos. Goed voor de natuur omdat paarden het bos niet vernielen zoals onvermijdelijk gebeurt met de inzet van tractoren; de grond wordt niet in elkaar geperst, andere bomen worden niet of minder beschadigd. Natuurlijk zal het vaak onvermijdelijk zijn om tractoren in te zetten, maar met paarden gaat het op een bijna natuurlijke wijze.
Juist die samenwerking tussen mens en paard is zo schitterend. Slechts gestuurd door commando's weet het paard zijn bedoelde weg door het bos, tussen de bomen te vinden, kracht te zetten, op tijd te stoppen, achteruit te lopen. Een prachtige samenwerking waar je slechts met bewondering naar kunt kijken.
Het zelfde heb ik gezien toen ik met een kennis van me mee ging met de hazenjacht. De samenwerking tussen jager en hond. In volle concentratie stil staan en direct op weg gaan naar het aangeschoten wild als de jager daar het commando voor geeft. En de complexe samenwerking van herder en hond bij het beheer van een kudde. Op de Strabrechtse heide heb je herder Kees met meerdere honden die in niet aflatende werklust om de kudde heen draven en zelfs op eigen houtje weten hoe ze de schapen bij elkaar moeten houden of verder moeten drijven.
En natuurlijk niet te vergeten de schitterende samenwerking voor de film van paard Trigger en cowboy Roy Rogers . Het paard kon met zijn vaste partner Roy steigeren op commando wat natuurlijk een spectaculaire act was in cowboyfilms. Het dier is na te zijn gestorven in 1965 opgezet en in een museum tentoongesteld. Onlangs is Trigger, opgezet en wel geveild voor een bedrag van een kwart miljoen. Een afdruk van zijn hoef, gemaakt in 1948 kun je nog steeds zien.
Dat is toch een terugblik van hoe de mens zich ooit heeft kunnen ontwikkelen door de inzet van huisdieren die grotere snelheid, grotere kracht of gewoon goed voor de voedselproductie waren.
Altijd een schitterend gezicht en reden voor filosofisch gepeins.
1 opmerking:
Je vergeet Trigger
Een reactie posten