Geen fototoestel

Roos en ik gaan traditie getrouw op de heetste dag van het jaar naar het Hulshorster Zand, een schitterend heidegebied met een grote zanverstuiving en een indrukwekkende natuur. Het was dit jaar op de heetste dag zo heet dat we geen zin hadden om te reizen en het was er dus niet van gekomen. Het zou vandaag mooi weer worden, dus gaan met die banaan. Een handdoek mee om op te zonnen en ik dacht nog of ik het fototoestel mee zou nemen: "ach waarom eigenlijk" dacht ik stom genoeg.
Want .....  het leek wel of de natuur en vooral de insecten ervoor waren gaan zitten. Roos zag al snel het uitgegraven holletje van een mierenleeuw. De afdruk van z'n vangkaken kon je zien als afdruk in het zand. Waarschijnlijk was hij naar binnen getrokken vanwege ons gestamp. Roos had afgelopen zondag op de Strabrechtse Heidedag over dit dier gehoord. O.a. dat het de leeggezogen prooien, vooral mieren, met zijn sterke kaken weggooit. En inderdaad lag er zo'n 7 cm vanaf het gaatje een dode mier.
En even verderop een hoop verse poep. Van heinde en ver kwamen de mestkevers aangelopen en aangevlogen. Imposant om te zien met wat een precisie de poep uit elkaar werd getrokken en een stukje in een gaatje in de grond werd gedeponeerd. Toen we een paar uur later opnieuw gingen kijken was de hoop tot de helft afgenomen en was er nog volop activiteit. Het waren verschillende soorten waaronder overigens niet de driedoornige die door Heimans en Thijsse wordt beschreven.
En twee nesten van met elkaar vechtende zwarte zaadmieren. Ooit heb ik daarover een stuk geschreven voor het blad van de Mierenwerkgroep van de Nederlandse Entomologsiche Vereniging. Dat stuk heb ik ook geplaatst in de Wikipedia, waar het grappig genoeg door velen onder handen is genomen. Uit het boek van Wilson en Holldöbler had ik overgenomen dat deze soort zo ongehoord onderling kan vechten, maar het was bijzonder imposant om het in werkelijkheid te zien. Het zijn zaadeters en hebben dus grote kaken; het zijn maar kleine miertjes maar kennen een grote agressiviteit voor andere en vooral van de eigen soort.
Verder zagen we veel nestjes van graafwespen, rupsen, prachtige kevers, het hield niet op en ik verbeet me dan ook dat ik geen fototoestel bij me had.